Η πρωτοτυπία ενός παιχνιδιού, όχι τόσο σε επίπεδο σεναρίου, όσο σε επίπεδο gameplay, είναι ένας στόχος που θέτει κάθε εταιρία πριν την εκκίνηση της παραγωγής ενός καινούργιου τίτλου. Ελάχιστες περιπτώσεις είναι αυτές που βλέπουμε να αναγκάζουν τους gamers να σπαταλήσουν τον χρόνο τους, ξεφεύγοντας για λίγο από την πεπατημένη των κλασσικών συνηθισμένων τίτλων, on-line ή μη και η αλήθεια είναι πως συνήθως προέρχονται από ανεξάρτητους δημιουργούς και όχι γνωστές εταιρίες. Η νέα προσπάθεια της EA (Dice), που δεν είναι ανεξάρτητος παραγωγός, αλλά μεγάλη εταιρία, ονομάζεται Mirror's Edge, και αποτελεί στοίχημα για το κοινό της, εφ' όσων λανσάρει ένα action game χωρίς το καθιερωμένο “πιστολίδι”, ούτε την βια που διέπει τα παιχνίδια του είδους, τουλάχιστον όχι στον βαθμό που τα έχουμε συνηθίσει.
Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, το Mirror's Edge είναι ένα action parcour game που εκτυλίσσεται σε μια απολυταρχική κοινωνία του κοντινού μέλλοντος. Ο παίχτης αναλαμβάνει το ρόλο της Faith, μιας ασιάτικων χαρακτηριστικών κοπέλας που ανήκει στους runners, μια επαναστατική οργάνωση που δρα ενάντια στις βουλές του απολυταρχικού καθεστώτος της πόλης. Η Faith βρίσκεται αρκετά νωρίς μπλεγμένη καθώς η αδερφή της η οποία ανήκει στην αντίπερα όχθη και είναι αστυνομικός, κατηγορείται για φόνο ενός πολύ σημαντικού δημοσίου προσώπου. Με αντίπαλους κυρίως αστυνομικούς και SWAT, οι αποστολές που καλείται να φέρει εις πέρας η Faith ξεκινούν από το απλό ραντεβουδάκι (να είσαι εκεί σε 2 λεπτά, or else...), μέχρι μεταφορές πακέτων, διασώσεις και φυσικά αποδράσεις.
Βασικό στοιχείο του Mirror's Edge είναι το τρέξιμο, το σκαρφάλωμα και τα μεγάλα άλματα πάνω στις ταράτσες των ουρανοξυστών. Η Faith μπορεί να αναπτύξει μεγάλες ταχύτητες σε ευθείες διαδρομές, να σκαρφαλώσει σε τοίχους, σωλήνες και σκαλωσιές, να υπερπηδήσει φράχτες και δεξαμενές, να κρεμαστεί από καλώδια και να αιωρηθεί από σιδεριές, ακόμα και να περπατήσει σε τοίχους, όπως εύστοχα τονίζουν οι production screenshots της EA. Όλα αυτά με την χρήση ελάχιστων πλήκτρων, που απαιτούν όμως συγχρονισμό και ταχύτητα στην ανταπόκριση του παίχτη, καθώς πολλά από αυτά, κυρίως μετά το τρίτο επίπεδο πρέπει να γίνουν διαδοχικά και γρήγορα. Πέρα από τα ακροβατικά, ο παίχτης έχει στην διάθεσή του και μερικές κινήσεις αφοπλισμού, άμυνας και επίθεσης, με την πρώτη να είναι η πιο χρήσιμη κυρίως απέναντι σε μεγάλες ομάδες αντιπάλων. Η Faith, λοιπόν, μπορεί να βουτήξει (αν ο παίχτης συγχρονίσει σωστά το πάτημα του πλήκτρου) τα όπλα από τους εχθρούς της και να τα χρησιμοποιήσει εναντίων τους. Φυσικά τα πυρομαχικά είναι ελάχιστα και φτάνουν το πολύ για 3-5 αντιπάλους, αναλόγα με το difficulty level και την ευστοχία του χρήστη. Επίσης, μπορεί να αποφύγει επιθέσεις, αλλά και να αντεπιτεθεί με old-school “κλωτσομπουνίδια”. Τις περισσότερες φορές βέβαια, λόγω της φύσης του παιχνιδιού, η καλύτερη λύση είναι και πάλι το τρέξιμο, αφού η ανθεκτικότητα της Faith στις σφαίρες αγγίζει τα όρια των πρώτων Rainbow Six, κοινώς μια-δυο ριπές και θα κοιτάτε τα ραπανάκια ανάποδα.
Το παιχνίδι έχει τρία βασικά modes. Το career, όπου είναι story-based αποστολές με cutscenes που είναι σαν να έχουν ξεπηδήσει από σελίδες κόμικ, το Speed Run που ξανατρέχεις ολόκληρη την αποστολή με χρονικό όριο, και τα Time Trials όπου ανακαλύπτεις ολόκληρα τα levels του παιχνιδιού, αφού καλείσαι να φέρεις εις πέρας διαφορετικές διαδρομές περνώντας από checkpoints σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Από αυτό το mode μαζεύεις skill points τα οποία μπορείς να αναρτήσεις στο internet, και φυσικά να αντιμετωπίσεις άλλους παίχτες μέσω των leaderboards. Όσο προχωράς στα άλλα modes, ξεκλειδώνονται επιπλέον στοιχεία της παραγωγής του παιχνιδιού, όπως μουσική και artwork.
Τα γραφικά δεν ξεχωρίζουν τόσο για την ποιότητά τους, όσο για τον συνολικό σχεδιασμό τους. Η χρήση των υπερκορεσμένων χρωμάτων σε όλους τους χώρους, από τους πιο ψηλούς ουρανοξύστες μέχρι τον πιο στενό υπόνομο, είναι εξαιρετική. Κυριαρχεί το άσπρο των κτηρίων, με όλα τα αντικείμενα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο παίχτης να παίρνουν ένα έντονο χρώμα, κόκκινο, μπλε, ανάλογα με το level. Οι φωτισμοί επίσης είναι πολύ αληθοφανείς (ο ήλιος που ανακλάται πάνω στις κατάλευκες πολυκατοικίες, ορισμένες φορές σε θαμπώνει), ακόμα και στους κλειστούς χώρους. Γενικότερα η αισθητική του περιβάλλοντος σου δίνει την εντύπωση μιας πόλης απόλυτα “καθαρής” στην όψη, όπου κυριαρχεί η τάξη, στης οποίας όμως το παρασκήνιο συμβαίνουν βρώμικα πράγματα.
Το υψηλό επίπεδο παραγωγής του τίτλου φαίνεται ξεκάθαρα από την ποιότητα του ήχου. Πέρα από το “αέρινο” ambient soundtrack (που κυκλοφορεί και σε cd στο διαδίκτυο) τα ηχητικά εφέ είναι πολύ ρεαλιστικά, με μόνο ίσως μειονέκτημα ότι περιφέρονται γύρω από τον κεντρικό χαρακτήρα. Έτσι όταν τρέχετε θα ακούτε την ανάσα της Faith που λαχανιάζει, ή τα βογκητά της όταν πιάνεται από ένα σωλήνα ή το ποδοβολητό όταν σκάει με δύναμη στο έδαφος, αλλά δεν θα ακούσετε πολύ συχνά κόρνες ή βαβούρα πλήθους. Αποκορύφωση είναι το οπτικοακουστικό εφέ της ελεύθερης πτώσης στο κενό (μη ηθελημένα προφανώς) όπου όλα γύρω σου θολώνουν από την ταχύτητα της πτώσης και ακούγεται ένα βουητό με αποκορύφωμα τον τελικό γδούπο, όπου ακούγοντάς τον μπορεί κανείς να αναφωνήσει “άουτς”, νιώθοντας τον πόνο της Faith.
Μελανά σημεία είναι ορισμένα μικροκολλήματα, που όμως διορθώνονται μετά το πρώτο patch, καθώς και η συνεχής try-and-error λογική του, η οποία ορισμένες φορές λειτουργεί σαν puzzle, άρα θετικά προς το replayability, άλλες όμως επαναλαμβάνεται και μπορεί να κουράσει. Επίσης, καλή προσθήκη θα ήταν λίγες περισσότερες επιλογές από τον παίχτη όσον αφορά την τελική διαδρομή. Υπάρχουν φορές που φτάνεις εκεί που θέλεις με πάνω από έναν τρόπο, αλλά τις πιο πολλές φορές πρέπει να ακολουθήσεις την “κανονική” οδό, είτε αυτή φαίνεται άμεσα, είτε όχι σαν να λύνεις κάποιο maze puzzle.
Ολοκληρώνοντας, το Mirror's Edge είναι ένα παιχνίδι, που ξεφεύγει από τα όρια του κλασσικού action και φτάνει σε σημείο 3D platform, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι διασκεδαστικό. Αντιθέτως, η faced-paced δράση του και ο ψυχρός απολυταρχικός κόσμος του με το όμορφο design σε κρατάει προσυλωμένο να συνεχίσεις. Οι συνδυασμοί κινήσεων πάνω στα αντικείμενα και τα εμπόδια κάνουν τον παίχτη να σκέφτεται τις επιλογές του πριν δράσει (levels όπως το Atrium, θα σας φτάσουν στα άκρα) και να δοκιμάζει κάτι άλλο κάθε φορά, μέχρι να βρεί την σωστή ή πιο γρήγορη διαδρομή. Τα 9 chapters του θα σας κρατήσουν για λίγες ώρες παιχνιδιού και μετά το Time Trial θα γίνει συνήθεια, προσπαθώντας να σπάσετε το χρονικό όριο, μετρώντας δέκατο δέκατο κάθε διαδρομή.
Γραφικά - 9/10
Ήχος - 7,5/10
Gameplay - 8/10
Σενάριο - 7/10
No comments:
Post a Comment