Πραγματικά δεν θυμάμαι παιχνίδι που να με έχει διχάσει τόσο πολύ όσο το Fallout 3. Η πιο αναμενόμενη κυκλοφορία του 2008, και προσωπικά των τελευταίων δυο τουλάχιστον χρόνων, από τότε που πρωτοανακοινώθηκε η παραγωγή του. Ο διχασμός μου έγκειται στο γεγονός ότι ο συγκεκριμένος τίτλος αποτέλεσε ένα από τα χειρότερα releases στην ιστορία του gaming, από πλευράς ολοκλήρωσης και optimization του τελικού προϊόντος, με αποτέλεσμα την οργή των gamers και τον λιθοβολισμό στα forums της Bethesda, μιας εταιρίας που δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους έκτροπα, αντιθέτως, έγινε γνωστή για την ποιότητα και την λεπτομέρεια των τίτλων της (βλ. Oblivion, Cthulhu:DCotE). Τα προβλήματα με την εγκατάσταση και το SecuRom, με την συμβατότητα των codecs όπως το Ffd show και των file associations των Windows, με τους τελευταίους drivers μέχρι και των καρτών ήχου, έως και “πειράγματα” στο .ini του παιχνιδιού είχα ακούσει που κατέληγαν όλα σε crashes και κολλήματα, τις περισσότερες φορές αναγκάζοντας τον χρήστη να κάνει force reboot τον υπολογιστή (από το κουμπάκι στο κουτί, όχι από τα Windows). Το πρόβλημα φυσικά δεν ήταν ότι το παιχνίδι κυκλοφόρησε “κουτσό”, αλλά ότι τα τρία patches που κυκλοφόρησαν στην συνέχεια δεν έφεραν κανένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα, εκτός, ίσως, από την εγκατάστασή του. Πραγματικά κρίμα, διότι αμαυρώθηκε η εικόνα μιας πολύ πετυχημένης εταιρίας που δείχνει ότι μπορεί να φτάσει σε ιστορικά επίπεδα development, αν αποφύγει τέτοιες γκέλες στο μέλλον. Ακόμα και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα crashes συνεχίζονται στο pc μου, απλά “σκάνε” κάθε 3-4 ώρες. Ας κάνουμε την καρδιά μας πέτρα και ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη όλα αυτά και ας προσπαθήσουμε να δούμε τα στοιχεία του τίτλου όσο πιο αντικειμενικά γίνεται, αφού η άλλη πλευρά του νομίσματος (και του διχασμού) δείχνει εξαιρετικά στοιχεία.
Το Fallout 3 εκτυλίσσεται εκατό περίπου χρόνια μετά το δεύτερο επεισόδιο της σειράς. Βρισκόμαστε στην Washington D.C. Στο έτος 2277, σε μια εποχή όπου ο πυρηνικός πόλεμος μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας έχει καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμά του. Παντού υπάρχουν συντρίμμια και καταστροφή, ενώ η πανίδα έχει υποστεί μετατροπές και μεταλλάξεις εξαιτίας της ραδιενέργειας. Σε αυτό το σκηνικό, θα περιπλανηθεί ο ήρωάς μας, ο Lone Wanderer, ξεκινώντας από το Vault 101, ένα από τα πολλά υπόγεια καταφύγια που δημιουργήθηκαν πριν τις πρώτες βόμβες, με σκοπό την προστασία από την ραδιενέργεια και τις εκρήξεις (αλλά που στην πραγματικότητα αποτελούσαν επιστημονικά πειράματα για την ανοικοδόμηση της κοινωνίας αργότερα) κα που είναι κλεισμένο για 200 χρόνια.
Όπως κάθε rpg που σέβεται τον εαυτό του, στην αρχή το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να δημιουργήσουμε τον χαρακτήρα μας. Με έναν πρωτότυπο τρόπο, που διαφέρει από τα κλασσικά D&D πρότυπα, ακόμα και από αυτό του Oblivion ο χαρακτήρας μας χτίζεται σιγά σιγά καθώς μεγαλώνει, αποκτώντας ένα ένα τα χαρακτηριστικά του, μέσα από μια διαδικασία ερωταποκρίσεων κατά την διάρκεια του gameplay. Πολύ καλή υλοποίηση, η ρεαλιστικότερη ίσως που έχω δει σε rpg. Επιλέγουμε λοιπόν την εμφάνιση που θα έχουμε όταν μεγαλώσουμε, τις κλίσεις των ικανοτήτων μας και τα S.P.E.C.I.A.L. χαρακτηριστικά μας (Strength, Perception, Endurance, Charisma, Intelligence, Agility, Luck) καθώς και τα perks, ιδικές ικανότητες που προσδίδουν χαρακτηριστικά στον ήρωά μας και τον κάνουν καλύτερο σε ορισμένους ειδικούς τομείς.
Ξεκινάμε ως μωρό, και στην συνέχεια περνάμε από την παιδική και την εφηβική ηλικία μέσα στο Vault 101, μέχρι την ενηλικίωσή μας όπου ξεκινάει η βασική περιπέτεια. Σε όλα τα πρώιμα χρόνια αντιλαμβανόμαστε την σχέση που έχει αναπτύξει ο χαρακτήρας μας με τον πατέρα του. Στην ενηλικίωσή του, επέρχεται η φυγή του πατέρα από το Vault, και main quest μας είναι η εύρεσή του, κάπου εκεί έξω στην Capital Wasteland.
Κατά το level-up μπορείτε να ανεβάσετε τα skills σας καθώς και να επιλέξετε ένα νέο perk. Υπάρχει η δυνατότητα μέσα από quests και αντικείμενα που βρίσκετε στην wasteland, να ανεβάσετε κάποια στατιστικά ή skills, όπως πανοπλίες που δίνουν καλύτερο STR και τα Bobble-heads που ανεβάζουν σχεδόν όλα τα skills. Το πιο ευφυές και χιουμοριστικό που συνάντησα εδώ, ήταν όταν διάβασα το τελευταίο τεύχος του κόμικ “Grognak the Barbarian”και μου ανέβασε το Melee skill κατά ένα.
Τα γραφικά του τίτλου κειμένονται σε πολύ καλό επίπεδο, δίνοντας βάση στην ποσότητα των αντικειμένων που βρίσκονται στην οθόνη. Αυτό μεταφράζεται ως καλής ποιότητας γραφικά και φωτισμοί σε όλους τους χώρους, με πλήθος αντικειμένων μέχρι το βάθος του ορίζοντα, αλλά με μια μικρή αδυναμία στα textures, όταν τα παρατηρούμε από πολύ κοντά, όπου φαίνονται “σπασμένα” και “πιξελιάζουν”. Το πόσο θα απολαύσει κάποιος τα όσα έχει να προσφέρει η μηχανή της Bethesda, βέβαια, έχει να κάνει και με το μηχάνημα που έχει στην κατοχή του. Αυτό που έχει διατηρηθεί πάντως από το Oblivion, είναι η τεράστια δυνατότητα παραμετροποίησης, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να είναι playable ακόμα και σε πιο αδύναμα συστήματα, εφ' όσων φυσικά ξεπεραστούν οι δυσκολίες που αναφέραμε παραπάνω.Η ηχητική επένδυση δένει υπέροχα με την 50's αισθητική, όσων αφορά τη μουσική, ενώ τα θέματα που παίζουν κατά την περιήγησή μας στην Capital Wasteland, βγάζουν έναν τόνο μυστηρίου και απομόνωσης. Τα ηχητικά εφέ έχουν τεράστια ποικιλία, με κάθε αντίπαλο, όπλο και αντικείμενο να έχει διαφορετικό ήχο. Η καλή ποιότητα της παραγωγής του ήχου, όμως, γίνεται αντιληπτή από το εξαιρετικό voiceacting, με φωνές ηθοποιών που ταιριάζουν γάντι στους χαρακτήρες, τους προσθέτουν ρεαλισμό και διαφέρουν μεταξύ τους. Εννοείται βέβαια πως τα ηνία σε αυτόν τον τομέα διαθέτουν ο Malcom McDowell και ο Liam Neeson, στον ρόλο του President Eden και του πατέρα του χαρακτήρα αντίστοιχα, όπου δίνουν ρέστα (ειδικά ο McDowell που ακούγεται συνεχώς από τα ραρδιόφωνα σαν τον Dr. Breen από το Half-Life 2), καθώς και η φωνή του Ron Pearlman που ψιθυρίζει: “War...war never changes...”
Ο χειρισμός είναι ο default Bethesda, παρόμοιος με του Oblivion, και στην δική μου περίπτωση μη παραμετροποιήσιμος, καθώς το παιχνίδι “κράσαρε” όταν άλλαζα κάποια χαρακτηριστικά, οπότε όλα defaults. Το μόνο που μπορεί να χρειαστεί κάποια αλλαγή είναι το mouse sensitivity, καθώς κινδυνεύετε να πάθετε αγκύλωση στον καρπό από το συνεχές scrolling. Οποιαδήποτε στιγμή πατώντας το “Tab”, εμφανίζεται το Pip-boy 3000, που περιέχει πολύ σημαντικές πληροφορίες, από το inventory και το character sheet, μέχρι χάρτες και quests. Ο απόλυτος σύντροφος για τον adventurer που σέβεται τον εαυτό του. Την μισή ώρα του χρόνου που διαθέτετε για το παιχνίδι θα την σπαταλάτε στο Pip-boy, χωρίς όμως να καταντάει βαρετό. Καλό θα ήταν βέβαια τα hotkeys για πρόσβαση στα επιμέρους tabs του, να ήταν παραμετροποιήσιμα, για γρηγορότερη πρόσβαση.
Με το πλήκτρο “V” ενεργοποιείται το V.A.T.S., που δεν είναι τίποτε άλλο από το σύστημα στόχευσης που υπήρχε από τα παλιά Fallout, με λίγο καλύτερη εφαρμογή εδώ. Μέσω του συστήματος αυτού, ο επικείμενος στόχος μας χωρίζεται σε σημεία τα οποία μπορούμε να χτυπήσουμε (κεφάλι, χέρια, πόδια, κ.τ.λ.) δίνοντας μας ποσοστά επιτυχίας, ανάλογα με τις ικανότητες και τα στατιστικά του χαρακτήρα μας. Αν π.χ. Είμαστε καλοί στα energy weapons και όχι στα big weapons, ένα laser rifle θα δίνει καλύτερα στατιστικά από ένα minigun. Αν προσθέσουμε σε αυτά το sniper perk, θα ανέβει το ποσοστό επιτυχίας μας στο κεφάλι του στόχου, κ.τ.λ. Το V.A.T.S. καταναλώνει τα Αction points που έχει ο χαρακτήρας μας (εξαρτώνται από το Agility του) και δεν μπορεί να χρησιμοποιείται συνεχώς, ιδιαίτερα στα πρώτα επίπεδα που φτάνει για μερικές μόνο ριπές. Το καλό είναι ότι αναπληρώνονται σχετικά γρήγορα και διαφέρουν από όπλο σε όπλο. Άξιες αναφοράς είναι οι σκηνές που ακολουθούν έπειτα από μια επιτυχημένη τελική ριπή ή κάποιο critical, όπου το θύμα διαλύεται ή κόβονται κομμάτια από το σώμα του με αρκετά αιμοβόρο τρόπο. Αν συνδυάσετε και το Blood Mess perk, τα αποτελέσματα είναι τραγελαφικού επιπέδου splatter!
Ορισμένα actions ακολουθούν την λογική minigames που υπήρχε στο Oblivion. Έτσι για να ξεκλειδώσετε μια πόρτα θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε bobby pins και κατσαβιδάκι, ενώ για να “χακάρετε” κάποιο σύστημα, θα πρέπει να βρείτε το κρυμμένο password μέσω ενός mastermind puzzle, όπου έχετε τέσσερις ευκαιρίες να διαλέξετε την κατάλληλη από καμία δεκαριά λέξεις που σας δίνονται, μέχρι να βρείτε τη σωστή, με το παιχνίδι να σας ανακοινώνει κάθε φορά πόσα γράμματα έχετε βρει σωστά στη σωστή θέση.Το σύστημα μάχης με μια ματιά ενδέχεται να ξενίσει τους hardcore rpgάδες, αλλά στην συνέχεια αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τα πάντα όπως είπαμε έχουν να κάνουν με τα στατιστικά του χαρακτήρα μας και αυτό κάνει την διαφορά με ένα action fps. Για παράδειγμα σε ένα action game, οι εχθροί εμφανίζονται στο radar όταν μπουν στην default εμβέλειά του και αυτό δεν αλλάζει. Στην περίπτωση του Fallout, αυτό εξαρτάται από το Perception του χαρακτήρα. Με υψηλό score μπορεί να “δει” στο radar κάποιον αντίπαλο που απέχει μερικά δωμάτια ή και ορόφους, ενώ με πολύ χαμηλό, βλέπει μόνο την μύτη του. Αυτό ισχύει για όλα τα στατιστικά της μάχης, από την απόδοση, την ευστοχία και την ζημιά που κάνουν τα όπλα, μέχρι την ζημιά που δεχόμαστε και το πόσο εύκολοι στόχοι γινόμαστε.
Οι εχθροί που θα αντιμετωπίσετε στην Capital Wasteland διαφέρουν σε πολλά σημεία. Από μια απλή κατσαρίδα που έχει φάει τόνους radiation και έχει γίνει σαν τον σκαραβαίο της VW, μέχρι Super mutants (τα σπάει αυτό το όνομα, σαν b-movie των 80's) που κουβαλάνε αυτόματα και δεν πέφτουν με τίποτα. Μια καλή προσθήκη εδώ, θα ήταν το σύστημα του Oblivon, που εμφάνιζε νέους αντιπάλους ανάλογα με το επίπεδο του χαρακτήρα. Εδώ συμβαίνει σε πολύ μικρότερο βαθμό, και επικεντρώνεται κυρίως στην εμφάνιση των ίδιων αντιπάλων, μεγαλύτερου level. Ήθελε ένα κλικ παραπάνω στον τομέα αυτό.
Η ποικιλία των όπλων είναι απαράμιλλη. Μιλάμε για πολλά όπλα, με ξεχωριστό design, διαφορετικό ammunition, και αν συμπεριλάβουμε και τα custom weapons που μπορούμε να δημιουργήσουμε, χρειάζεται μεγάλο Strength για να μπορούμε να τα κουβαλήσουμε όλα μαζί προς το τέλος. Έχει κάτι για κάθε γούστο. Προτιμάτε καραμπίνες και shoot & reload από απόσταση, sniper style ή μήπως ένα high-tech laser pistol που κάνει στάχτη (κυριολεκτικά) τους αντιπάλους σας όταν χτυπάτε criticals; Θέλετε ένα αλυσοπρίονο αλά Warhammer 40k, για να κόβετε τους mutants κομματάκια από κοντά, ή θέλετε ωσάν άλλος Arnold, να χτυπάτε ανελέητα με το minigun και “hasta la vista”; Το Fallout τα 'χει όλα. Το ίδιο συμβαίνει, βέβαια με οποιοδήπτε αντικείμενο, από τα chems μέχρι τα crafting. Μεγάλη ποικιλία και διαφορετικές χρήσεις και bonuses για το καθένα. Το inventory σας θα γίνει η αγαπημένη σας ασχολία όταν βρίσκεστε εκτός μάχης, ή και μέσα σε αυτήν.
Πιστεύω, ότι για να αναλυθεί εις βάθος ένα παιχνίδι της έκτασης του Fallout, χρειάζονται διπλάσιες γραμμές από αυτό το review. Η προσπάθεια της Bethesda σε δημιουργικό επίπεδο θα σας αφήσει άφωνους με την λεπτομέρεια της, καθώς έχει γίνει εξαιρετική δουλειά σε όλους τους τομείς. Ο κόσμος του σε συνεπαίρνει με την συνοχή του, οι χαρακτήρες με το βάθος τους και τα αντικείμενα με την λεπτομέρειά τους (όχι απαραίτητα την γραφική). Έχει πολλά τεχνικά προβλήματα σε βαθμό κακουργήματος. Αν είστε τυχεροί και καταφέρετε να το απολαύσετε, κάντε το και μάλιστα σε pc, όπου είναι κλάσεις ανώτερο από οποιαδήποτε κονσόλα, αν καταφέρει να τρέξει με τα γραφικά στο full. Θα σας χαρίσει ατελείωτες ώρες gameplay, και θα ψάχνετε να βρείτε τρόπο να ξεκολλήσετε. Ελπίζω να έχετε Luck 10...
Βαθμολογία 9/10
Γραφικά 8/10
Ήχος 8/10
Gameplay 10/10
Σενάριο 8/10
No comments:
Post a Comment