The Ball Review

Μετά την πρωτοφανή επιτυχία τίτλων όπως το Counter Strike, έγινε κοινώς αποδεκτή από όλες τις εταιρίες παραγωγής games, η σημασία που έχουν τα ενεργά communities που τις ακολουθούν. Όλο και περισσότερες εταιρίες μπήκαν στο χορό και άρχισαν να παρέχουν open source editors των παιχνιδιών τους, μέσω των οποίων “κοινοί θνητοί” χρήστες, χωρίς να είναι προγραμματιστές, είχαν την δυνατότητα να  δημιουργούν και να σχεδιάζουν καινούργια mods, ακόμα και ολόκληρα παιχνίδια, βασισμένοι σε μια μηχανή γραφικών ή έναν τύπο gameplay.

Παράλληλα με τη Valve, η Epic αποφάσισε να κυκλοφορήσει την μηχανή γραφικών της, την Unreal Engine για το κοινό, κάτι που πράττει σε κάθε της έκδοση πλέον. Ταυτόχρονα με το στήσιμο του διαγωνισμού για νέους δημιουργούς Make Something Unreal, πολλά νέα ονόματα και τίτλοι είδαν το φως της δημοσιότητας και κατέληξαν στο PC μας ή στο Xbox Live Arcade. Μια τέτοια προσπάθεια είναι και το The Ball, που κυκλοφορεί ως ανεξάρτητος τίτλος και  επιχειρεί να προσδώσει κάτι διαφορετικό στο είδος, παρουσιάζοντας ένα φαινομενικά κοινό γραφικό περιτύλιγμα, με ανανεωμένο όμως gameplay περιεχόμενο.

Αρχαίες γραφές, που εξιστορούν την "εμφάνιση" της μπάλας

Στρογγυλή θεά
Σε μια ανασκαφή στο Μεξικό, κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ένας αρχαιολόγος θα πέσει σε μια τρύπα δίπλα σε ένα ηφαίστειο. Ανήμπορος να αποδράσει, ξεκινάει να περιπλανιέται σε μια αχανή σπηλιά μέχρι που βρίσκεται μπροστά σε μια μηχανοκίνητη συσκευή. Χρησιμοποιώντας τη, δε θα αργήσει να καταλάβει ότι μέσω αυτής της συσκευής μπορεί να διαχειρίζεται μια γιγάντιου μεγέθους μπάλα. Επίσης, θα ανακαλύψει πως η σπηλιά στην οποία  νόμιζε πως μπήκε στην αρχή, είναι ένα αχανές ερειπωμένο οικοδόμημα που άνηκε σε μια αρχαία φυλή. Το μόνο που του απομένει είναι να χρησιμοποιήσει την μπάλα για να αποδράσει από τα ερείπια και να επιστρέψει στην επιφάνεια, αφού αποτελεί το κλειδί για την διαφυγή του.

Πάσα, πάσα!
Όπως αντιλαμβάνεστε τον ρόλο του άμοιρου αρχαιολόγου αναλαμβάνετε εσείς, έχοντας ως μοναδικό σας όπλο το μηχάνημα-χειριστήριο της τεράστιας μπάλας. Βλέποντας το παιχνίδι από προοπτική πρώτου προσώπου, εύκολα μπορεί κάποιος να παρεξηγήσει το gameplay, πιστεύοντας πως πρόκειται για FPS. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα καθαρόαιμο puzzle game, με γρίφους σε στυλ maze (λαβυρίνθων) και μερικές μικρές μάχες που περισσότερο μοιάζουν με αποφυγή των εχθρών παρά άμεση αντιμετώπισή τους.

Η μπάλα γίνεται διάφανη όταν βρίσκεται πάνω σας

Ο χειρισμός γίνεται με τα WASD πλήκτρα και το ποντίκι, ενώ ο ήρωάς σας έχει την ικανότητα να εκτελέσει άλματα ή να σκύβει για να περάσει από δυσπρόσιτα σημεία. Με το δεξί πλήκτρο του ποντικιού κρατημένο, τραβάτε την μπάλα κατά πάνω σας, ενώ με το αριστερό την “σφυροκοπάτε” στέλνοντας την σε μακρινές αποστάσεις. Όσο περισσότερο κρατήσετε πατημένο το αριστερό πλήκτρο, τόσο πιο δυνατά χτυπάτε τη μπάλα. Όταν δε βρίσκεται κολλημένη επάνω σας, γίνεται διάφανη ώστε να έχετε επαφή με το περιβάλλον.

Η δράση του παιχνιδιού χωρίζεται σε ένα campaign και στο survival mode. Το πρώτο αποτελείται από οκτώ επίπεδα αυξανόμενης δυσκολίας και διάρκειας, που πέρα από την εξιστόρηση των περιπετειών του αρχαιολόγου, περιλαμβάνει γρίφους και ορισμένους εχθρούς. Στα τέσσερα επίπεδα του survival mode  θα κληθείτε να σκοτώσετε κύματα αντιπάλων που ορμούν κατά πάνω σας για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ οι γρίφοι που υπάρχουν εδώ, είναι μάλλον υποτυπώδεις.

Προωθημένη μπαλιά και σέντρα
Κατά κύριο λόγο οι γρίφοι που θα κληθείτε να επιλύσετε είναι γρίφοι απόδρασης. Προχωράτε από τον ένα χώρο στον άλλο, ψάχνοντας τον κατάλληλο τρόπο που θα σας επιτρέψει να συνεχίσετε. Σε έξυπνα τοποθετημένα σημεία του κάθε χώρου υπάρχουν μεγάλες πλάκες που αναλόγως με το σύμβολο που φέρουν, απαιτούν την ανάλογη δράση από μέρους σας. Οι πλάκες αυτές λειτουργούν κατά βάση με πίεση ή βάρος. Επομένως το πλακάκι που συμβολίζει μια μπάλα, απαιτεί να ακουμπάει πάνω του η μπάλα για να ενεργοποιηθεί. Το σύμβολο με την ανθρώπινη μορφή χρειάζεται να το πατήσετε εσείς εξ επαφής, ενώ το πλακάκι με το σφυρί, χρειάζεται ένα δυνατό χτύπημα με την συσκευή που κρατάτε.

Το περιβάλλον διαφοροποιείται που και που, θυμίζοντας πρώην κατοικημένο μέρος

Όσο προχωράτε οι γρίφοι γίνονται όλο και πιο σύνθετοι, όλο  και πιο περίπλοκοι. Τα πρώτα δωμάτια ανοίγουν με μόλις δυο κινήσεις, ενώ στη συνέχεια θα βρεθείτε να κάνετε διαδοχικές ενέργειες τη μια μετά την άλλη μεταφέροντας την μπάλα δεξιά αριστερά, μετακινούμενοι σε διακλαδιζόμενους διαδρόμους. Πολλά από τα πλακάκια συνδέονται με μια γραμμή, υποδεικνύοντας σας το ταυτόχρονο πάτημα και των δυο, του ενός με την μπάλα και του άλλου με το σώμα σας. Σε κάποια άλλα σημεία η μπάλα κολλάει σε τεράστιους μαγνήτες ή κλείνεται σε διαφορετικό επίπεδο από εσάς, με αποτέλεσμα να χρειάζεται να την κινείτε εμμέσως ή ενεργοποιώντας με κάποιον τρόπο τους μηχανισμούς του επιπέδου που θα την ελευθερώσουν. Σε κάποιες περιπτώσεις θα κληθείτε να περάσετε πάνω από ποτάμια λάβας ή να κολυμπήσετε σε δωμάτια γεμάτα με νερό. Προσοχή όμως, γιατί η αναπνοή του ήρωα κρατάει αρκετά, αλλά όχι και για πάντα.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μετά το δεύτερο επίπεδο θα έρθετε αντιμέτωποι με τους “κατοίκους” της περιοχής. Ζωντανοί νεκροί και κάθε λογής ζωύφια θα σας επιτίθενται ορμώντας κατά πάνω σας. Το σημείο αυτό μοιάζει έντονα με το gameplay του Amnesia: The Dark Descent, αφού στην ουσία δεν μπορείτε να παλέψετε άμεσα με τους εχθρούς σας, παρά μόνο να τους απωθήσετε με ένα καλοζυγισμένο χτύπημα του όπλου-χειριστηρίου σας, ή να χρησιμοποιήστε το περιβάλλον για να τους εξολοθρεύσετε (η λάβα που λέγαμε πιο πάνω).  Το πρόβλημα είναι ότι τις περισσότερες φορές και εφόσον δεν υπάρχουν όπλα, το μόνο που μπορείτε να κάνετε για να απαλλαγείτε μια για πάντα από αυτούς, είναι να τους λιώσετε-χτυπήσετε-εκσφενδονίσετε με τη μπάλα.

Για να  ξεπαστρέψετε τους εχθρούς  υπάρχουν δυο πιθανοί τρόποι. Με τον πρώτο πετάτε την μπάλα με δύναμη πάνω τους και μετά θα την τραβάτε πάλι πίσω, με σκοπό να χτυπήσει τα πάντα στο διάβα της. Αυτός είναι ο επιθετικός τρόπος, κάνει την πιο γρήγορη ζημιά αλλά αφήνει μεγάλο χρονικό κενό, μέχρι την επιστροφή της μπάλας πάνω σας. Ο αμυντικός τρόπος είναι να έχετε κολλημένη τη μπάλα πάνω σας και να τη μεταφέρετε με απότομες κινήσεις δεξιά αριστερά κρατώντας το δεξί πλήκτρο του ποντικιού. Φανταστείτε ότι κρατάτε ένα τεράστιο ρόπαλο που στέλνει τους αντιπάλους από εκεί που ήρθαν.

Μια από τις βόλτες με το τρενάκι

Η AI δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αφού οι εχθροί βρίσκονται πιο πολύ για να σας ταλαιπωρούν, παρά για να σας δυσκολέψουν. Το μοναδικό που κάνουν πέρα από το να ορμάνε όταν σας βλέπουν, σαν τον Michelangelo στην pizza, είναι να αποφεύγουν τις κινήσεις της μπάλας, να την προσπερνάνε ή να σας περικυκλώνουν. Γενικά πάντως τις περισσότερες φορές είναι πιθανότερο να τους αποφεύγετε παρά να κάθεστε και να παλεύετε. Ειδικά στις περιπτώσεις που δεν έχετε την μπάλα κοντά σας, αυτή είναι η μόνη οδός.

Αν δε σε θέλει η μπάλα
Το κλίμα του παιχνιδιού διέπεται διαρκώς από μια αίσθηση απομόνωσης, χωρίς να θέλει να περάσει κάποιου είδους συναίσθημα φόβου ή τρόμου. Το κακό σε αυτή την περίπτωση είναι πως μετά από λίγο θα αρχίσετε να διακατέχεστε από μια αίσθηση επανάληψης, που καταλήγει σε μονοτονία. Ο ήχος και τα γραφικά συμβάλουν σε αυτό, όπως και ο πολύ αργός ρυθμός εξέλιξης  της δράσης.

Η δράση πέρα από αργή, είναι και  αδιάκοπη, με την έννοια ότι δεν υπάρχει κάποιου είδους cutscene ή video που να σταματάει τις κινήσεις σας. Αυτό τελικά λειτουργεί αρνητικά, αφού το gameplay χάνει τον ρυθμό του και δεν εμπλουτίζεται με άλλα εξωτερικά στοιχεία. Επίσης απουσιάζει κάποιου είδους άμεσου γραπτού κειμένου, που να σχετίζεται με το κλίμα του παιχνιδιού. Πέρα από τα καλά κρυμμένα secrets που καλείστε να βρείτε, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να προωθεί το lore και να προσδίδει κάτι στην ατμόσφαιρα. Ακόμα και τα secrets δεν είναι καθόλου καλογραμμένα, αφού περισσότερο σας θυμίζουν ότι παίζετε παιχνίδι στο PC, παρά ότι βυθίζεστε σε ένα διαφορετικό κόσμο.

Οι μάχες είναι συνοπτικές και σπάνιες

Αν δεχθείτε ζημιά, μπορείτε να την αναπληρώσετε φτάνοντας στο επόμενο checkpoint (δραπετεύοντας δηλαδή από το δωμάτιο που βρίσκεστε εκείνη τη στιγμή), ενώ αν η υγεία σας φτάσει στο μηδέν, επανέρχεστε στο προηγούμενο checkpoint με όποιες αλλαγές έχετε πραγματοποιήσει στο χώρο, να παραμένουν. Τα puzzles είναι αρκετά εύκολα έως μέτρια σε κάποιες περιπτώσεις, που θα σας κάνουν να αναρωτιέστε τι πρέπει να κάνετε. Το μόνο που πρέπει να επιστρατεύσετε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η παρατηρητικότητά σας αφού η λύση βρίσκεται κάπου μέσα στο χώρο. Αν τα βρείτε σκούρα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το πλήκτρο βοηθείας “Η” για να εμφανιστεί ένα μικρό hint που θα σας “σπρώξει” στη λύση.

Γραφικά
Η Unreal Engine  δείχνει  τις δυνατότητές σε κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα, αλλά και την ηλικία της αφού ούτε λίγο ούτε πολύ έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από το ντεμπούτο της στα PCs. Ο σχεδιασμός των επιπέδων αν και έχει πινελιές πρωτοτυπίας σαν απομεινάρια αρχαίου ναού των Αζτέκων, είναι αρκετά επαναλαμβανόμενος, χωρίς να έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο. Τα χρώματα είναι μουντά και οι εχθροί σε ποιότητα μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από το Gears of War, ενώ τα εφέ είναι λιτά και απέριττα χωρίς να έχει δοθεί η απαραίτητη έμφαση.

Προφανώς αυτό δεν είναι και το ζητούμενο στο συγκεκριμένο τίτλο, αφού δεν επιχειρεί να εντυπωσιάσει με την εκρηκτική του δράση και τα εφέ. Απλά  οι πόντοι που κόβονται από την ατμόσφαιρα εξαιτίας της γραφικής επανάληψης, το κάνουν να αποτυγχάνει τελικά σε αυτό που θέλει να πετύχει.

Ήχος
Η μονοτονία των γραφικών, συμπληρώνεται από μουσικά θέματα που δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη χροιά. Στην ουσία το μόνο που θα σας μείνει στο μυαλό είναι ο ευχάριστος ήχος που ακούγεται όταν ολοκληρώνετε κάποιο γρίφο. Από εκεί και πέρα η μουσική είναι στην ουσία, από την αρχή μέχρι το τέλος ανύπαρκτη.

Ένας από τους κατοίκους του αρχαίου ναού

Οι ήχοι που εκπέμπονται από την κίνηση της μπάλας στο χώρο και πάνω από τους εχθρούς, είναι λίγα από τα ηχητικά εφέ που θα απολαύσετε. Η αλήθεια είναι πως ακολουθώντας πιστά το σενάριο, που θέλει τον ήρωα απομονωμένο σε έναν υπόγειο ναό,  η ηχητική επένδυση αρμόζει και είναι ιδιαίτερα φτωχή. Με λίγη φαντασία από πλευράς σχεδιαστών βέβαια, θα μπορούσαν αν εμπλουτίσουν περισσότερο το περιβάλλον, άρα και τους ήχους που παράγονται, σπάζοντας λίγο την μονοτονία.

Η μπάλα είναι τετράγωνη
Μπορεί και να μην είναι τετράγωνη, αλλά απαιτεί τετράγωνη λογική στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αν ψάχνετε το νέο FPS δράσης που θα σας πάρει τα μυαλά, πέσατε σε λάθος τίτλο. Αν πάλι θέλετε action-adventures με έμφαση στα puzzles, πάλι δε θα μείνετε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι. Το The Ball είναι ένα παιχνίδι-φρούτο για τις ελεύθερες ώρες. Αυτό φαίνεται από το κεντρικό μενού του campaign, που μπορείτε εξ αρχής να επιλέξετε όποιο επίπεδο επιθυμείτε. Θα σας προσφέρει όμορφες στιγμές εναλλακτικού gameplay καθώς ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, αλλά αν το παίξετε όλο μαζί περισσότερο θα σας κουράσει, παρά θα σας διασκεδάσει.  

Θετικά
-  Πρωτότυπο gameplay
- FPS με έμφαση στα puzzles
- Όμορφο περιβάλλον

Αρνητικά
- Μικρό σε διάρκεια
- Επαναλαμβανόμενο
- Φτωχό τεχνικά
- Αργός ρυθμός δράσης

Βαθμολογία- 6.5
Γραφικά- 6.8
Ήχος- 5.9
Gameplay- 6.8
Σενάριο- 6.0
Αντοχή- 6.6