Top Reviews

Sunday, September 4, 2011

The Next Big Thing Review


 Η Pendulo Studios είναι γνωστή στις τάξεις των adventurers από την επιτυχημένη τριλογία της Runaway. Οι τίτλοι της διακρίνονται από σενάριο με καλοστημένη δομή, αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, δυναμικούς πρωταγωνιστές, πολύχρωμα χαρακτηριστικά γραφικά και πλούσιο soundtrack. Το The Next Big Thing δεν αποκλίνει σχεδόν καθόλου από τα όσα μας έχει δείξει η μαδριλένικη εταιρία.
Εναλλακτικά ο τίτλος θα μπορούσε να ονομάζεται Hollywood Monsters 2, μιας και αποτελεί το αφηγηματικό sequel του δεύτερου μόλις παιχνιδιού που κυκλοφόρησε η εταιρία το 1997.  Το ζήτημα για ακόμα μια φορά είναι αν με τον νέο της τίτλο, η Pendulo τολμάει να πάει ένα βήμα παραπέρα, ή απλά μένει σε όσα μας έχει συνηθίσει.

Σημεία και τέρατα
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε έναν εναλλακτικό κόσμο που διατηρεί στοιχεία από  την εποχή ανάπτυξης του Hollywood, σε συνδυασμό με νέα τεχνολογικά επιτεύγματα, χωρίς παρόλα αυτά να στέκεται σε κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Σε αυτή την παράλληλη πραγματικότητα, τους ρόλους των τεράτων στις ταινίες ερμηνεύουν αληθινά τέρατα, που συναναστρέφονται καθημερινά με τους ανθρώπους, σαν να ανήκουν απλά σε μια διαφορετική φυλή. Σε αυτό προσθέστε και μερικά ρομπότ που έχουν κυρίως τον ρόλο υπηρετών ή βοηθών για καθημερινές μικροδουλειές των ανθρώπων.  Γενικότερα όλη η αίσθηση των γύρω χώρων και των χαρακτήρων έχει μια πινελιά παραπεταμένου b-movie, που κατέληξε να γίνει cult, αποκτώντας αξία και νόημα.

"I 've created a monsteeeer!"
Το σενάριο δεν θα είχε την ίδια αποτύπωση αν δεν στηριζόταν σε τόσο μεγάλο βαθμό στους ιδιόμορφους χαρακτήρες. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της περιπέτειας συναντάμε τον Dan και την Liz τους οποίους και θα χειριστείτε εναλλάξ μέχρι το πέσιμο της αυλαίας. Ο σκληροτράχηλος Dan είναι όσο “βαρύς κι ασήκωτος” πρέπει, με τις απαραίτητες δόσεις περιέργειας, χιούμορ και αναζήτησης της περιπέτειας. Από την άλλη η Liz διακατέχεται από μια μικρή  (στην αρχή, μεγαλύτερη στη συνέχεια) δόση τρέλας που την κάνει να πετάει διαρκώς ασυναρτησίες, δημιουργώντας γύρω της το χάος. Ο συνδυασμός των δυο είναι μοναδικός και απροσδόκητα εκρηκτικός. Το υποστηρικτικό cast έχει στις τάξεις του από παράξενα τέρατα και τρελούς επιστήμονες, μέχρι καταθλιπτικά ρομπότ, που παραπέμπουν σε αξιομνημόνευτους  χαρακτήρες όπως ο Marv από το “Hitchhicker's Guide to the Galaxy”.
Η ανάλυση των χαρακτήρων μέσα από τις πράξεις τους και με την υποστήριξη του κατάλληλου animation και φωνής, τους χαρίζει ιδιαίτερη ζωντάνια, κάνοντάς τους αναπόσπαστο κομμάτι του σεναρίου. Πολλοί από τους γρίφους έχουν να κάνουν με γεγονότα που περιγράφονται μέσα από διαλόγους ή με ιδιότητες των συμπρωταγωνιστών που καλείστε να εκμεταλλευτείτε. Επομένως απαιτείται προσοχή στα όσα λέγονται και περιγράφονται.

Μια φορά κι έναν καιρό στο...Hollywood
Το The Next Big Thing είναι ένα τυπικό point-n'-click adventure, με το inventory και τους γρίφους του όπως αυτά αποτυπώνονται σε αντίστοιχους εκπροσώπους του είδους. Ο χειρισμός επομένως γίνεται αποκλειστικά με το ποντίκι, τόσο όσον αφορά την κίνηση του χαρακτήρα στο χώρο, όσο και τις δράσεις του με τα αντικείμενα και τους NPCs. Το πληκτρολόγιο έρχεται σε δεύτερη μοίρα, για παράπλευρες λειτουργίες όπως το Ιnventory και η εμφάνιση των Hot Spots, που έτσι κι αλλιώς είναι προσβάσιμα από τα εικονίδια στο πάνω μέρος της οθόνης.
Η θεοπάλαβη Liz. Από τους καλύτερους χαρακτήρες
που έχουν δημιουργηθεί για adventure τα τελευταία χρόνια
.
Πέρα από τον normal κέρσορα σε σχήμα σταυρού, κάνοντας δεξί-κλικ πάνω σε κάποιο αντικείμενο θα εμφανιστούν ανάλογα με τον τύπο του και οι ανάλογες ενέργειες που μπορεί να κάνει ο ήρωάς μας. Όταν ο κέρσορας αλλάζει σε μάτι, ακολουθεί μια σύντομη περιγραφή του αντικειμένου, χρωματισμένη αναλόγως από την σκοπιά του πρωταγωνιστή που ελέγχουμε. Με τον κέρσορα-χέρι παίρνετε το συγκεκριμένο αντικείμενο, ενώ με τον κέρσορα-γρανάζι το ενεργοποιείτε ή συνδυάζετε  πάνω του κάποιο αντικείμενο από το inventory. Για να προχωρήσετε σε ένα άλλο δωμάτιο ή οθόνη, ο κέρσορας πρέπει να αλλάξει σε ένα πορτοκαλί κινούμενο βέλος.
Τέλος, όταν ο κέρσορας αλλάζει σε φούσκα διαλόγου, συνομιλείτε με τον επιλεγμένο χαρακτήρα. Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω οι διάλογοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του gameplay και με βάση αυτούς προχωράει το story. Η διαθέσιμες επιλογές είναι λογικές σε αριθμό και δεν υπάρχει περίπτωση να χαθείτε μεταξύ ατελείωτων θεμάτων και ερωτήσεων.

Στο πάνω μέρος της οθόνης βρίσκονται κρυμμένες οι επιλογές του μενού. Από τα αριστερά προς τα δεξιά συναντάμε τα Help, Hot Spots, Inventory, Checkpoints και Panel Control. Τα δυο πρώτα περιγράφονται αναλυτικότερα πιο κάτω, ενώ το inventory δεν απαιτεί κάποια ιδιαίτερη εξήγηση. Το Checkpoints menu είναι στην πράξη το Journal που έχουμε συνηθίσει από τα RPGs και αναλύει το επόμενο objective που έχετε αναλάβει, ώστε να ξέρετε που βρίσκεστε ακόμα και αν έχετε αφήσει το παιχνίδι για λίγο καιρό. Τέλος από το Panel Control μπορείτε να σώσετε/φορτώσετε/διαγράψετε την πρόοδό σας ή να παίξετε με τις επιλογές ήχου, υποτίτλων και να ρίξετε μα ματιά στα στατιστικά, κάτι που προτείνω ανεπιφύλακτα μιας και σας περιμένουν μικρές εκπλήξεις.

Βοήθεια... κόλλησα

Στην αρχή του παιχνιδιού επιλέγετε τον βαθμό της δυσκολίας που επιθυμείτε, από τους τρεις διαθέσιμους. Κάποιος gamer με προχωρημένες... εγκεφαλικές διεργασίες θα ρωτούσε “τί μπορεί να αλλάξει το επίπεδο δυσκολίας σε ένα adventure game;”. Η αλήθεια είναι βέβαια πως έχουμε δει στο παρελθόν τίτλους που μειώνουν την δυσκολία των puzzles τους ανάλογα, όπως συνέβαινε στο Lost Horizon. Το επίπεδο δυσκολίας εδώ δυστυχώς καλύπτει μόνο το φάσμα της εσωτερικής βοήθειας που παρέχει το παιχνίδι.

Πιο αναλυτικά, υπάρχουν δυο ειδών βοήθειες στο παιχνίδι που αντιστοιχούν στα πλήκτρα Help και Hot Spots που αναφέραμε πιο πάνω. Επιλέγοντας το Help, εμφανίζεται ο αφηγητής του παιχνιδιού (φέρνει λίγο σε Sean Connery) προσφέροντας μια εικόνα και μια φράση που θα σας βοηθήσουν να ξεκολλήσετε. Από την άλλη επιλέγοντας το Hot Spots βλέπετε όλα τα πιθανά σημεία αλληλεπίδρασης κάθε χώρου-οθόνης. Στο πράσινο επίπεδο δυσκολίας (Easy) και οι δυο επιλογές είναι διαθέσιμες, ενώ στο κίτρινο (Medium) μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μόνο τα Hot Spots. Για τους σκληροτράχηλους adventures υπάρχει το κόκκινο επίπεδο (Hard) που έχει και τις δυο επιλογές απενεργοποιημένες.
Δε χρειάζεται να σας περιγράψω τον διάλογο που παίζει μεταξύ των δυο...
Η εικόνα μιλάει από μόνη της.
Σημειώστε ότι η δυσκολία επιλέγεται εξαρχής και δεν υπάρχει δυνατότητα να την αλλάξετε μετέπειτα, παρά μόνο αν ξεκινήσετε πάλι από την αρχή. Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, οπότε αν έχετε ασχοληθεί με άλλα point-'n-click adventures, μπορείτε να διαλέξετε το κόκκινο επίπεδο άνετα και αν κολλήσετε κάπου να ψάξετε για κάποιο walkthrough στη χειρότερη περίπτωση.

Θα τα κόψουμε στο μοντάζ
Οι ώρες ενασχόλησης με το Τhe Next Big Thing είναι αρκετά διασκεδαστικές. Η δράση κυλάει ομαλά, το γέλιο πετάγεται αναπάντεχα μέσα από τις ατάκες της Liz και το μυστήριο που καλείστε να ξελασπώσετε εμπλουτίζεται διαρκώς με πληροφορίες και γεγονότα. Ανάμεσά τους υπάρχουν και αναφορές σε ταινίες ή ήρωες όπως ο... Ron “Hellman” Pearlboy (!). Στα μείον του gameplay θα έμπαινε εύκολα η μικρή διάρκεια (περίπου 9 ώρες), γι' αυτό και είναι καλύτερο να αποφύγετε το σύστημα βοήθειας, που τη μειώνει σε μεγάλο βαθμό.

Ένα ακόμα ενοχλητικό στοιχείο είναι η απουσία κοντινών πλάνων κατά την διάρκεια των διαλόγων. Οι χώροι που επισκέπτεστε έχουν μια και μοναδική γωνία λήψης που δεν μεταβάλλεται, ακόμα και αν ο Dan ή η Liz μιλάνε σε κάποιον NPC. Αποτέλεσμα είναι να βλέπετε λεπτομερώς ορισμένους βασικούς ήρωες μόνο στα ενδιάμεσα cutscenes, ενώ κατά τη διάρκεια της δράσης τους παρατηρείτε από μακριά.

Η περιγραφή των χαρακτήρων σε κάποιες περιπτώσεις δεν χωλαίνει μόνο από γραφικής άποψης, αλλά και από σεναριακής ανάπτυξης. Υπάρχουν κάποιοι ήρωες που δεν ακολουθούν το μοτίβο της υπόλοιπης... παρέας και δεν έχουν το απαραίτητο βάθος. Αποτέλεσμα είναι πως όταν θα χρειαστείτε την βοήθειά τους, δύσκολα θα πάει το μυαλό σας σε αυτούς ή τις ικανότητές τους. Αυτό οφείλεται τόσο στην σπάνια εμφάνισή τους στη δράση, όσο και στα ελάχιστα στοιχεία που αποκομίζετε για αυτούς. Ευτυχώς αυτό παρατηρήθηκε σε μια δυο μεμονωμένες περιπτώσεις και δεν αποτελεί ούτε αμαυρώνει τη συνολική εικόνα του παιχνιδιού, αλλά αποτελεί πρόβλημα στους σχετικούς γρίφους.
Πέρα από το καθιερωμένο ψάξιμο του κάθε χώρου,
πρέπει να μιλάτε με όλους του NPC's, ώστε να φτάσετε στη λύση.
Τα Hot Spots ευτυχώς είναι ευδιάκριτα και μόνο σε δυο περιπτώσεις έτυχε να εμπλέκονται κάποια σε τέτοιο βαθμό, που να σας εμποδίζουν στην εξέλιξη. Σε κάθε περίπτωση σπαταλήστε εξ αρχής αρκετό χρόνιο για να ψάξετε διαθέσιμα αντικείμενα στους χώρους, παρά να βρεθείτε να επιστρέφετε για να ψάξετε πάλι αργότερα, θα γλιτώσετε χρόνο και ταλαιπωρία. Έτσι κι αλλιώς οι χώροι παρά τον εκπληκτικό σχεδιασμό τους, είναι αρκετά λίγοι σε αριθμό.

Οι γρίφοι, παρά το ότι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον. Οι περισσότεροι βασίζονται στη λογική και όχι σε κάποιο στοιχείο του ίδιου του παιχνιδιού. Υπάρχουν και περιπτώσεις, όπως ο γρίφος με τα ιερογλυφικά, που προσωπικά δεν αντιλήφθηκα κάποια λογική εξήγηση, παρά τη μειωμένη δυσκολία του. Εν ολίγοις η λύση του είναι εύκολη και αντιλαμβάνεστε αμέσως τι πρέπει να κάνετε, αλλά λείπει το...γιατί πρέπει να το κάνετε έτσι. Θα διερωτάστε ακόμα και μετά την εύρεση της λύσης, για το ποιο σκεπτικό έπρεπε τελικά να ακολουθηθεί για να την πετύχετε... Από εκεί και πέρα μόνα σημεία που ενδέχεται να ταλαιπωρηθεί κάποιος είναι αυτά που δεν έχει δει κάποιο αντικείμενο που κρύβεται στο χώρο, ή δεν έχει ακούσει προσεκτικά κάποια πληροφορία που δίνεται μέσω διαλόγου.

Γραφικά
Η γραφική αναπαράσταση έχει ένα ιδιαίτερο στυλ που δείχνει πρωτοποριακό και καλοδουλεμένο, εξαιτίας των λεπτομερειών κάθε αντικειμένου και χώρου. Οι τρισδιάστατοι cell-shaded χαρακτήρες με τα έντονα περιγράμματα ταιριάζουν απόλυτα στα δισδιάστατα backgrounds, δίνοντας μια νότα ταινίας κινουμένων σχεδίων. Τα περιβάλλοντα δημιουργούν μια πολύ όμορφη αίσθηση, χάρη στους απαλούς φωτισμούς και τα έντονα χρώματα. Οι  έντονοι χρωματισμοί ορισμένων εικόνων θυμίζουν την πολυχρωμία παιχνιδιών του παρελθόντος, όπως το “Day of the Tentacle” ενώ τα αντικείμενα του inventory είναι τρισδιάστατα και περιστρέφονται όταν τα εξερευνάτε, ώστε να σας δώσουν μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για αυτό που έχετε στα χέρια σας και να σας οδηγήσουν στην επίλυση των γρίφων ευκολότερα.
Οι περιβάλλοντες χώροι έχουν αρκετή ποικιλία
Η ποιότητα του οπτικού αποτελέσματος δείχνει την εξαιρετική αφοσίωση των σχεδιαστών και το μεράκι τους. Οι αρχιτεκτονικές υπερβολές με τα παραμορφωμένα κτήρια και τις δυσανάλογες φιγούρες παραπέμπουν σε μια άλλη εποχή των adventures, όταν μεσουρανούσαν τα Monkey Island. Δε θα είναι λίγες οι φορές που θα χαζεύετε τη λεπτομέρεια της γραφικής απόδοσης σε κάθε δωμάτιο που θα βρίσκεστε. Ο λόγος δεν θα είναι βέβαια μόνο η εξερεύνηση που απαιτείται από το gameplay, αλλά και το εκπληκτικό στυλ που έχουν σχεδιαστεί τα πάντα.

Επιπλέον, το ψάξιμο κάθε χώρου για hotspots δεν κουράζει και γίνεται πιο απολαυστικό εξαιτίας του όμορφου σχεδιασμού που περιγράφηκε παραπάνω. Οι κινήσεις των ηρώων διακρίνονται από μεγάλη φυσικότητα, λόγω του ομαλού animation. Ορισμένες από τις ενέργειες που θα δείτε να κάνουν οι χαρακτήρες είναι ξεκαρδιστικές, με αποκορύφωμα τον χορό της Liz, που είναι για... βραβείο ερμηνείας. Τα χείλη βέβαια δεν ακολουθούν το ίδιο μοτίβο από πλευράς απόδοσης, αλλά αυτό δεν παρεμβάλλεται στην εμπειρία που θα αποκομίσετε, λόγω του χιουμοριστικού και καρτουνίστικου στυλ που έτσι κι αλλιώς υπάρχει.

Ήχος
Οι φωνές που βγαίνουν από τα μη συγχρονισμένα στόματα των ηρώων, είναι ωστόσο αρκετά καλού επιπέδου. Οι χροιές των ηθοποιών που έχουν επιλεγεί ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία και το ταμπεραμέντο του κάθε ήρωα, κάτι που κάνει το σενάριο ακόμα πιο δυνατό. Ειδικά ορισμένα από τα τέρατα που θα συναντήσετε έχουν πολύ χαρακτηριστικές φωνές που θα θυμάστε αρκετό καιρό μετά.
El Mariachi... φάση!
Τα μουσικά θέματα που επενδύουν το κάθε επίπεδο έχουν κατά βάση κωμικό τόνο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει και η απαραίτητη νότα μυστηρίου, όπως συμβαίνει σε αρκετά adventures. Για την ποιότητα των συνθέσεων, αρκεί να αναφερθεί πως σε κάποιο σημείο μετά τα μισά του παιχνιδιού, θα συναντήσετε έναν μουσικό γρίφο, κατά τον οποίο πρέπει να συνθέσετε κάποιο χορευτικό κομμάτι. Πέρα από πρωτότυπο στοιχείο του gameplay, αυτό δείχνει την έμφαση που έχει δοθεί στο ηχητικό μέρος. Δεν υπήρχε φυσικά αμφιβολία για πιο μέτριο αποτέλεσμα, από την εταιρία που επένδυσε μουσικά το πρώτο Runaway με ένα από τα ομορφότερα intro themes που έχουμε ακούσει σε adventure game, κατά την γνώμη του γράφοντος πάντα.

Πόσο μεγάλο είναι τελικά;
Όσοι επενδύσετε στο The Next Big Thing, σίγουρα ανήκετε σε αφοσιωμένους adventurers που αναζητούν ένα ενδιαφέρον σενάριο με δυνατούς ήρωες. Άν έχετε παίξει τα Runaway, με αυτό το παιχνίδι παίζετε...στα λημέρια σας. Από την άλλη πλευρά, τα χαρούμενα γραφικά, το προσιτό gameplay και ο μικρός βαθμός δυσκολίας του θα προσεγγίσουν αρκετούς νέους παίχτες. Δώστε του μια ευκαιρία και αντιμετωπίστε το σαν ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλης διάρκειας, στην οποία συμμετέχετε και εσείς...

Θετικά
- Πρωτότυπο εικαστικό στυλ
- Ατμοσφαιρικό voice-acting
- Πλούσιο σενάριο με αξιομνημόνευτους χαρακτήρες

Αρνητικά
- Μικρό σε διάρκεια
- Σχετικά εύκολο σε δυσκολία
- Κακοσχεδιασμένο lip-sync
- Ορισμένοι γρίφοι δεν έχουν λογική

Βαθμολογία – 7.4
Γραφικά- 7.5
Ήχος- 7.2
Gameplay- 7.5
Σενάριο- 7.9
Αντοχή- 6.3

No comments: