Top Reviews

Thursday, July 29, 2010

Need For Speed: Shift Review

Το νέο Need for Speed είναι εδώ και επιστρέφει στις παλιές καλές γνώριμες μέρες, όπου δεν υπήρχε ο όρος sandbox στο μυαλό των δημιουργών, ούτε οι μεγάλες αχανείς πόλεις. Υπήρχαν μονάχα αγώνες, που διαδέχονταν ο ένας τον άλλο, και πρωταθλήματα που οδηγούσαν στην κορυφή του παγκόσμιου αγωνιστικού στερεώματος. Μετά από πολλούς τίτλους τόσο της EA (NFS:Underground, NFS: Most Wanted), όσο και άλλων developers (Test Drive: Unlimited, Burnout: Paradise), ο open-ended κόσμος εξαλείφεται και την θέση του παίρνουν και πάλι οι πατροπαράδοτοι αγώνες, και μια γραμμική career, με στόχο την κατάκτηση τροπαίων και όχι μόνο.

Start your engines...
Κάνοντας μια βόλτα στο ομολογουμένως πολύ καλοστημένο κεντρικό menu, φτιάχνουμε ένα καινούργιο account και περνάμε με τα μούτρα στην carrer, που θα μας εισάγει στο Tier 1, τον πρώτο εκ των τεσσάρων leagues (σε ελεύθερη μετάφραση) που προηγούνται του τελικού World Championship,ο οποίος είναι και ο τελικός στόχος μας. Ενδιάμεσα εμφανίζονται σαν σφήνα τα Invitational Events, που σας επιτρέπουν να τρέχετε σε αγώνες με δυσκολότερους αντιπάλους, δυνατότερα αμάξια και σε πίστες μεγαλύτερων Tires από αυτά που έχετε ξεκλειδώσει. Διαλέγουμε ένα από τα διαθέσιμα “τουτού”, που μας δίνονται σε κάθε tier και ξεκινάμε.

Οι επιλογές είναι αρκετές, αλλά όχι και ατελείωτες όπως σε παρόμοιους τίτλους. Δώστε σημασία στην επιλογή αυτοκινήτων από διαφορετικές ηπείρους καθώς από ένα σημείο και έπειτα θα χρειάζεστε αυτοκίνητα αμερικάνικης, ευρωπαϊκής και ιαπωνικής καταγωγής για να συμμετέχετε σε events. Το κακό στην επιλογή των αυτοκινήτων είναι ότι ενώ διαφέρουν στην οδηγική συμπεριφορά, πριν τα οδηγήσετε βασίζεστε σε μια πολύ φτωχή περιγραφή των στατιστικών τους. Θα μπορούσαν να προστεθούν εκτενέστερα στοιχεία σχετικά με τις ικανότητες του αμαξιού, και όχι μόνο τα βασικά acceleration, handling, breaking κτλ.

Βουμ...βουμ...
Κάθε Tier έχει τις δικές του κατηγορίες αγώνων και κάθε κατηγορία περιλαμβάνει από τρεις και πάνω αγώνες για να κατακτηθεί. Οι κατηγορίες ξεκινάνε από απλούς αγώνες και φτάνουν μέχρι duels, time attacks, drifts και αγώνες κατασκευαστών, όπου καλείστε να τρέξετε με συγκεκριμένο αυτοκίνητο μιας εταιρίας, απέναντι σε ομόσταυλους αντιπάλους. Μικρή συμβουλή: Κάθε φορά που ξεκλειδώνετε ένα Tier, ξεκινήστε από αυτήν την κατηγορία αγώνων, καθώς σας δίνει την δυνατότητα να δοκιμάσετε ορισμένα από τα διαθέσιμα αυτοκίνητα για το συγκεκριμένο tier, πριν διαλέξετε που θα εναποθέσετε τον οβολό σας.

Μετά από κάθε αγώνα και ανάλογα με την τρόπο του οδηγήσατε παίρνετε πόντους και ανεβαίνετε levels μέχρι το τελικό level 50. Οι πόντοι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: Aggression και Precision. Όπως αντιλαμβάνεστε, όσο πιο επιθετικά παίρνετε τις στροφές, μπαίνετε με πάντες, και “τσουγκράτε” τους αντιπάλους σας μέχρι να βρεθούν στην αμμοπαγίδα, παίρνετε πόντος στην πρώτη κατηγορία. Για την επίτευξη πόντων στην δεύτερη, χρειάζεται ακρίβεια στις στροφές, καθαρά περάσματα, οδήγηση πάνω στην “καθαρή” γραμμή και να είστε και λίγο “μυγιάγγιχτοι” με τους αντιπάλους σας.

Όπως κι αν οδηγήσετε πάντως, το παιχνίδι σας δίνει πόντους. Απλά αν θέλετε περισσότερους κάντε το με μεγαλύτερη έμφαση (citius, altius, fortius ένα πράγμα). Επίσης, αν καταφέρετε και ορισμένα επιτεύγματα (συμπληρώσετε π.χ. κάποια χιλιόμετρα με κάποιο αμάξι), σας ανταμείβει με μικρά μετάλλια ονόματι badges, αλλά και μεγαλύτερα μετάλλια που αντιστοιχούν στις δυο κατηγορίες που προαναφέραμε. Πέρα από τα μετάλλια κερδίζετε και αστέρια με τα οποία ξεκλειδώνετε παραπάνω events και tiers.

Κάθε θέση στο pontium σας χαρίζει πόντους και μέχρι 3 αστέρια ανάλογα την θέση. Κάθε ρεκόρ πόντων πίστας που υπερνικάτε με το οδηγικό σας στυλ (aggression, precision) σας δίνει ακόμα 2 αστέρια. Τέλος, κάθε αγώνας έχει το bonus του, που σας δίνει το 6ο και τελευταίο αστέρι, το οποίο μπορεί να είναι από το να κάνετε ένα clean lap, μέχρι να ακολουθείτε την οδηγική γραμμή (η οποία παρεμπιπτόντως είναι αρκετά χρήσιμη, τουλάχιστον μέχρι να μάθετε τις πίστες). Με συγκεκριμένο αριθμό αστεριών, ξεκλειδώνετε τα επόμενα Tiers, τα οποία ξεκλειδώνουν και καινούργια αυτοκίνητα με την σειρά τους. Να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια φορτώματος του παιχνιδιού, μπορείτε να διαβάσετε αυτές και άλλες χρήσιμες πληροφορίες και tips, που εμφανίζονται στην οθόνη σας. Εδώ υπάρχει και το μεγάλο μειονέκτημα του παιχνιδιού που με κούρασε περισσότερο από όλα, και δεν είναι άλλο από τα μεγάλα loading times. Δεν ξέρω αν ήταν ιδέα μου, αλλά αργεί το παιχνίδι να φορτώσει, περισσότερο από κάθε άλλο τίτλο που έχω παίξει τα τελευταία δυο τουλάχιστον χρόνια, στο ίδιο ακριβώς pc, χωρίς να είμαι υπερβολικός.
Γραφικά-Κάμερα-Ήχος
Η γραφική απεικόνιση είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα, με τις πίστες να περιορίζουν την ποικιλία, σε αντίθεση με μια open-ended πόλη και δυστυχώς ορισμένες επαναλαμβάνονται με διαφορετική διαγράμμιση. Πάντως πρόκειται για πίστες αγώνων και δεν πρόκειται να δείτε χωμάτινο έδαφος ή αναβάσεις, μόνο μπαριέρες και kerbs. Τα μοντέλα των “κυρίων” που θα οδηγήσετε είναι καλλίγραμμα και κατά ένα μεγάλο ποσοστό “καταστρέψιμα”, αλλά εσείς επιλέγετε αν αυτό θα είναι εικαστική παρέμβαση μόνο ή θα έχει και αντίκτυπο στην οδηγική συμπεριφορά του αυτοκινήτου σας, από την σχετική επιλογή στα options.

Το heads-up display, είναι βοηθητικό, αλλά ο in-game map, θα μπορούσε να έχει καλύτερο contrast, ή έστω διαφορετικούς χρωματισμούς. Όλα τα παρουσιάζει σε τόνους του γκρι και την πίστα άσπρη, με αποτέλεσμα όταν τραβάτε το βλέμμα σας από τον δρόμο για να δείτε την στροφή που ακολουθεί ή το που βρίσκονται οι αντίπαλοί σας, να χρειάζεται να κοιτάξετε ξανά και ξανά μέχρι να εντοπίσετε που στο καλό βρίσκεται η “βουλίτσα” που αντιστοιχεί στο δικό σας αυτοκίνητο. Προφανώς μιλάμε για περιπτώσεις που η πίστα έχει δράση, γιατί στις μεγάλες ευθείες που έχετε την δυνατότητα να παρατηρήσετε τον χάρτη με την ησυχία σας, δεν πρόκειται να παρατηρήσετε αυτό το μειονέκτημα. Κατά τ' άλλα οι χρόνοι και οι αποστάσεις από τους αντιπάλους σας καταγράφονται με ευδιάκριτα νούμερα, ώστε να ξέρετε που πατάτε.

Όσον αφορά τις κάμερες, έχουμε να κάνουμε με την χαρά του sim-fan, οι arcaders να περάσουν έξω γρήγορα. Καλό να βλέπεις τα “οπίσθια” της Ζ4 ή της Murcielago, που σε ομορφιά και “στήσιμο” συναγωνίζονται αυτά της Megan Fox, αλλά στο συγκεκριμένο τίτλο έχουμε να κάνουμε με μια από τις καλύτερες υλοποιήσεις της in-car camera, ever! Πέρα από την λεπτομέρεια του εσωτερικού των αμαξιών, σου δίνεται η αίσθηση ότι όντος είσαι ο οδηγός. Το κεφάλι του στρίβει στις στροφές, “κολλάει” στο κάθισμα στις επιταχύνσεις, ακολουθούμενο από ένα έντονο blurιασμα στις τελικές, και σκύβει μπροστά στα φρεναρίσματα. Επίσης διαθέτει και καθρεφτάκι, το οποίο όμως δεν είναι ανά πάσα στιγμή στη διαθεσιμότητά μας καθώς η κίνηση του κεφαλιού περιορίζει το οπτικό μας πεδίο. Όσο για τα τρακαρίσματα, τα πάντα θολώνουν, και γίνονται ασπρόμαυρα, με αποτέλεσμα να χάνετε τον προσανατολισμό σας, και να το σκέφτεστε πολύ σοβαρά πριν γδάρετε έστω και μια μπαριέρα, καθώς θα συνεχίσετε τον αγώνα με θρυμματισμένο παρμπρίζ.

Δεν είναι τυχαίο, που τόσο στην διαφημιστική της καμπάνια, όσο και στα in-game cutscenes (τα οποία για κάποιο λόγο δεν γίνονται skip), η EA χρησιμοποίησε κατά κόρον την συγκεκριμένη κάμερα, λανσάροντας μια καινούργια εμπειρία. Για τους λάτρεις του ρεαλισμού, με ένα πλήκτρο κλείνετε το HUD (heads-up display), και σε συνδυασμό με τα όσα σας προσφέρει η in-car cam, έχετε την απόλυτη οδηγική εμπειρία. Α, και εννοείται ότι οδηγούμε πάντα με τιμονάκι. Φτάνει με αυτό το gamepad ή το πληκτρολόγιο, με την μηδέν αναλογικότητα και τον ανύπαρκτο ρεαλισμό. Αυτά στο Burnout, καλύτερα. Απλά φροντίστε να το φέρετε στα μέτρα σας μέσα από το σχετικό μενού, καθώς θα ταλαιπωρηθείτε αρκετά αν δεν το ρυθμίσετε να ταιριάζει στο οδηγικό σας στυλ.
Οι κινητήρες ακούγονται υπέροχα και καταλαβαίνετε αμέσως το “άτι” που καβαλάτε, αν είναι φτιαγμένο από ατσάλι, ή...πλαστελίνη. Τα μεγάλου κυβισμού αμάξια “γουργουρίζουν” σαν μαινόμενοι ταύροι που έχουν σταμπάρει την κόκκινη σημαία και ετοιμάζονται να εκτοξευθούν κατά πάνω της, ειδικότερα οι Works Editions. Τα φρεναρίσματα και τα τρακαρίσματα ακούγονται καλά, χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο. Στην αρχή κάθε αγώνα ακούτε τον προπονητή-βοηθό-συνεργάτη-ατζέντη σας να σας εμψυχώνει και να σας δίνει ορισμένες οδηγίες σχετικά με τον τύπο του αγώνα. Θα σας φανεί αρκετά χρήσιμος στην αρχή, αλλά από εκεί και πέρα απλά επαναλαμβάνεται και προσδίδει μόνο στην ατμόσφαιρα του “επαγγελματία οδηγού” που θέλει να περάσει το παιχνίδι.

Η μουσική λάμπει δια της... λιτότητάς της. Το θέμα που παίζει συνήθως στα menu είναι ατμοσφαιρικό και αγωνιώδες (θυμίζει λίγο Mass Effect, βεβαία) και επιτέλους δεν ακούς “καγκουριές” την ώρα που κάνεις αναβαθμίσεις ή όσο προσπαθείς να διαλέξεις πίστα, δίνοντας έναν pro τόνο, που μου θύμισε τα τεχνικά video της formula 1, που βγάζουν οι ομάδες κατά καιρούς.

Upgrades
Μιλώντας για αναβαθμίσεις, καλό είναι μόλις μαζεύετε ένα ευκαταφρόνητο ποσό να το επενδύετε στο αμάξι που ήδη διαθέτετε και να το ανεβάζετε σε διάφορους τομείς, μηχανικούς ή και αεροδυναμικούς, παρά να αγοράζετε καινούργιο. Σε αυτό συμβάλουν και οι περιορισμένες θέσεις στο garage σας, οπότε με φειδώ τα νέα “κάρα”. Κάθε αμάξι έχει τρία επίπεδα αναβάθμισης, με το καθένα να προσφέρει τουλάχιστον πέντε υποκατηγορίες (acceleration, breaking, κ.α.) και μετά από αυτό περνάμε στην έκδοση works, που δεν περιλαμβάνεται, όμως, σε όλα τα αυτοκίνητα, οπότε να είστε προσεκτικοί κατά την αγορά σας, αν θέλετε να το χρησιμοποιήσετε σε αγώνες τέτοιου τύπου.

Πάντως με τα χρήματα δε νομίζω να παρουσιαστεί πρόβλημα, αφού αν ξεμείνετε απλά ξανατρέχετε κάποιον παλιότερο αγώνα και μαζεύετε παραπάνω. Έτσι κι αλλιώς κάποιες πίστες απαιτούν επανάληψη, ειδικά αν σκοπεύετε να μαζεύετε όλα τα αστέρια.
Multiplayer
Η single player εμπειρία μπορεί να τελειώσει γρήγορα για τους έμπειρους, αν και στα υψηλά επίπεδα δυσκολίας τα πράγματα αγριεύουν. Μόλις ολοκληρώσετε τις μάχες σας με την A.I., σειρά έχουν οι ανθρώπινοι αντίπαλοί σας, μέσω Lan ή Online races. Υπάρχουν ranked αγώνες και μη, και μπορείτε να αντιμετωπίζετε αντιπάλους, εμπλουτίζοντας το προφίλ σας με πόντους, ακριβώς όπως στο single player, γράφοντας ταυτόχρονα το όνομά σας με χρυσά γράμματα στα leaderboars του παιχνιδιού. Αρκετά καλή υλοποίηση, που θα επεκτείνει την διάρκεια ζωής του τίτλου.

Για άλλη μια φορά όμως, δεν υπάρχει το split-screen mode, ώστε να μπορείτε στο ίδιο pc να αντιμετωπίζετε τους φίλους σας. Καλώς ή κακώς το συγκεκριμένο option φαίνεται να είναι προνόμιο μόνο των κονσολών τα τελευταία χρόνια, καθώς την ίδια τακτική ακολουθούν σχεδόν όλοι οι νέοι racing τίτλοι.

Finish Line
Σε γενικές γραμμές, έχει εκλείψει από την αγορά το κλασσικό racing game, αφού οι εταιρίες τα τελευταία χρόνια καταφεύγουν σε νέες (καλοδεχούμενες) ιδέες, που τις έχουν όμως συνεπάρει τόσο, με αποτέλεσμα να χάνουν την ουσία. Το Shift είναι ένα αρκετά καλοφτιαγμένο παιχνίδι, για fans του ρεαλισμού, που κινείται στα πρότυπα των παλιών παιχνιδιών αγώνων, όπου ο οδηγός δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά μόνο οδηγός αγώνων που θέλει να γίνει υπερπρωταθλητής.

Καινοτόμο στοιχείο του η ύπαρξη levels και τα badges, θετικό τα όμορφα τεχνικά χαρακτηριστικά, αρνητικό η μικρή ποικιλία σε αμάξια και πίστες. Αν ανήκετε σε αυτούς που βαρέθηκαν να τριγυρνούν σε μια πόλη, ψάχνοντας για events και κόντρες, και θέλετε άμεσο, γρήγορο, στα όρια αγώνα, το NFS: Shift είναι για εσάς. Οι υπόλοιποι περιμένετε κανένα χρόνο για το NFS: Hot Pursuit, μήπως και δείτε χαρά στα... μάτια σας.


Βαθμολογία - 8,4
Γραφικά - 8,8
Ήχος - 8,2
Gameplay - 8,7
Career - 7,8



No comments: