Top Reviews

Friday, March 18, 2011

Bulletstorm Review


Τον τελευταίο καιρό νιώθω την ανάγκη να γίνω ο Λιακόπουλος των PC games, όσον αφορά την χώρα προέλευσης τουλάχιστον. Δε θα υποστηρίξω όμως την Ρωσία και τον Πούτιν. Πολωνία, κυρίες και κύριοι! Από εκεί θα ξεκινήσει η επανάσταση. Και η επανάσταση θα έρθει το αίσιο έτος 20011. Ξεκινώντας με το Bulletstorm και συνεχίζοντας με το The Witcher 2 της CD Project πιο μετά μέσα στο χρόνο, οι δυο βασικότεροι αντιπρόσωποι του πρώην ανατολικού μπλοκ δίνουν μαθήματα στα μεγαθήρια της δύσης για το πως φτιάχνεται ένα σωστό παιχνίδι.

Ομολογώ ότι τα παιδιά της People Can Fly έχουν τραβήξει εξ αρχής την προσοχή μου, από τις εμβρυακές τους προσπάθειες. Παίζοντας το Painkiller το 2004, κατάφεραν να με κολλήσουν με ένα genre που δεν συμπαθούσα ιδιαίτερα, πέρα από τα διαμάντια τύπου Half-Life 2. Η ασταμάτητη δράση, τα υπερμεγεθή bosses, η metal μουσική υπόκρουση και η καφρίλα στα death animations, κρατούσε τον παίχτη με την ανάσα κομμένη μέχρι το τέλος.

Η μεγάλη της επιστροφή έρχεται με το Bulletstorm που κυκλοφορεί σε συνεργασία με την Epic Games. Σίγουρα το μεγαλύτερο budget της δεύτερης σε συνδυασμό με το μεράκι των Πολωνών, αποτελούν εγγύηση για την ποιότητα του τίτλου. Επειδή όμως δεν αξιολογούμε games με υποθέσεις, αλλά με ντοκουμέντα, πάμε να δούμε τι έχει να μας πει το νέο αυτό FPS.

Φιλοφρονήσεις μη μου άπτου
Το σενάριο του Bulletstorm είναι πιο πολυφορεμένο και από τα παλιά σας All-Star. Το setting εκτυλίσσεται στον 26o αιώνα, και όπως αντιλαμβάνεστε πρόκειται για sci-fi κατάσταση. Υποδύεστε τον Grayson Hunt, έναν πεζοναύτη μιας ειδικής ομάδας, που ξαφνικά ανακαλύπτει ότι ο στρατηγός από τον οποίο λάμβανε διαταγές τόσο καιρό, είναι ένα καθίκι και μισό, αφού τον έβαζε να σκοτώνει αθώους πολίτες αντί για εμπόρους ναρκωτικών και κακοποιούς. Ξεκινάει λοιπόν το εκδικητικό του ταξιδάκι...
Οι πρωταγωνιστές Grayson και Ishi. Άσπονδα φιλαράκια!
Το σενάριο δεν έχει έτσι κι αλλιώς σημασία. Δεν παίζετε τον νέο τίτλο της Jensen, αλλά το τελευταίο παιχνίδι δράσης και σφαγής μιας ομάδας Πολωνών που ξέρουν να κάνουν άριστα τη δουλειά τους. Το θέμα είναι η απόδοση του σεναρίου και οι διάλογοι που εμπλέκονται στην αφήγηση. Οι ατάκες που ακούγονται απλά... δεν υπάρχουν. Το τι μπινελίκι πέφτει, δε περιγράφεται. Ο πρωταγωνιστής, που είναι και ιδιαίτερα σαρκαστικός, δεν παύει στιγμή να σχολιάζει με κάθε είδους επιδεικτικές φράσεις, τα όσα συμβαίνουν γύρω του. Ενεργοποιήστε τους υπότιτλους, γιατί θα χάσετε ορισμένα πετυχημένα σχολιάκια.

Freak on a leash
Ο πρώτος πολύ σημαντικός λόγος ενασχόλησης με το Βulletstorm, είναι ο ίδιος για τον οποίο ενδεχομένως λατρέψατε το έτερο τέκνο της People Can Fly, το Painkiller. Ποίος έχει ξεχάσει το όπλο που ήταν ταυτόχρονα γάντζος και τριπλή περιστρεφόμενη λεπίδα. Φυσικά αναφερόμαστε στα όπλα, που και εδώ δίνουν δυναμικό παρόν με την πρωτοτυπία τους. Έχουμε τα κλασσικά revolver, shotgun και assault rifle, μόνο που εδώ έχουν τις ονομασίες Screamer, Boneduster και Peacemaker, αντίστοιχα.

Τα διαθέσιμα
slots για τα όπλα είναι τρία. Μπορείτε να τα εμφανίσετε κρατώντας το V, ή με τα πλήκτρα 1-3. Το κακό είναι ότι έχετε άμεση πρόσβαση μόνο στα όπλα που είναι assigned την δεδομένη στιγμή σε αυτά τα slots. Αν θελήσετε κάποιο άλλο από τα διαθέσιμα, πρέπει να τα τοποθετήσετε στη λίστα και μετά να τα εξοπλιστείτε. Ο εξοπλισμός σας αναβαθμίζεται όταν φτάνετε στα dropkits, διάσπαρτα vending machines (στα πρότυπα του Borderlands) σε σημεία του χάρτη. Από το μενού επιλέγετε το dropshop και βλέπετε τα διαθέσιμα όπλα και τα upgrades τους, ενώ έχετε την δυνατότητα να τα “φορτώσετε” αγοράζοντας επιπλέον πυρομαχικά.
Tsunami και Σφαιροκαταιγίδες!
Στο δεξί του χέρι ο ήρωας που χειρίζεστε, κρατάει ένα ενεργειακό μαστίγιο, με το οποίο τραβάει του αντιπάλους πάνω του ως άλλος Scorpion (“Get over here...”) ή Painkiller με το οπλάκι με το γάντζο που αναφέραμε παραπάνω. Επιπλέον σε αντικατάσταση του κλασσικού melee attack που συναντάμε “στανταράκι” πλέον σε όλα τα first και third person shooters, έχουμε την πατροπαράδοτη “this is Sparta....Parta!” κλωτσιά. Τόσο έπειτα από την χρήση του leash, όσο και μετά την κλωτσιά, οι εχθροί μπαίνουν σε ένα ενεργειακό πεδίο και κινούνται σε slow-mo, κάνοντας την σκόπευση παιχνιδάκι.

Για να ολοκληρώσουμε με τις βασικές επιθέσεις, ο ήρωας δεν μπορεί να πηδήξει, αλλά εκτελεί
slide attack με διπλό χτύπημα του πλήκτρου τρεξίματος (default Space). Πρόκειται για ειδική επίθεση με μορφή τάκλιν, ιδανική για γρήγορη προσέγγιση ή για αντιπάλους που είναι immune στο leash ή το kick. Γενικά τα πυρομαχικά που ρίχνουν οι εχθροί είναι περιορισμένα, ενώ τις περισσότερες φορές “ρίχνουν” ammo για τα όπλα μικρής ζημιάς. Τα πιο εξειδικευμένα ammunition πρέπει να τα αγοράζετε, οπότε με ρέγουλα τα όπλα και δώστε μεγαλύτερη βάση στο συνδυασμό leash-kick-headshot.

Από εκεί και πέρα αρχίζει το πάρτι. Υπάρχει το εκπληκτικό Flailgun, που πετάει μια αλυσίδα με δυο εκρηκτικούς μηχανισμούς, έναν σε κάθε άκρη. Γραπώνεται κυριολεκτικά, γύρω από τον αντίπαλο και όταν τους πυροδοτήσετε... Ka-Boom! Το sniper rifle τοποθετεί την κάμερα πίσω από τη σφαίρα και μετατρέπει το χρόνο σε bullet-time, δίνοντάς σας πλήρη έλεγχο των κινήσεων της σφαίρας για ένα μικρό διάστημα. Έτσι “κυνηγάτε” τους στόχους σας από μεγάλη απόσταση, όπως συνέβαινε στο αντίστοιχο όπλο του περσινού Singularity.
Αυτή η γιγάντια ρόδα σας κυνηγάει μαζί με πολλά άλλα οχήματα και ιπτάμενς μηχανές
Το Bouncer εκτοξεύει μια εκρηκτική μπάλα που αναπηδά, όσο κρατάτε το αριστερό πλήκτρο του mouse πατημένο και εκρηγνύεται όταν το αφήσετε. Τέλος, το Penetrator εκτοξεύει ογκώδη τρυπάνια, που διαπερνάν τους εχθρούς σαν σουβλάκι. Όλα τα όπλα έχουν και μια ειδική επίθεση που ονομάζεται Charged attack και ενεργοποιείται όταν χρησιμοποιείτε τα Charged Ammo. Οι επιθέσεις αυτές προξενούν μεγαλύτερη ζημιά και αλλάζουν ελαφρώς τον τρόπο λειτουργίας των όπλων. Δε θα πω παραπάνω, καλύτερα να τα ανακαλύψετε μόνοι σας, καθώς είναι μέρος της εμπειρίας που προσφέρει το παιχνίδι.

Killing with...style
Μιας και αναφέρθηκα παραπάνω, σε ένα από τα πιο συχνά στη χρήση combos για να ξεμπερδεύετε με τους εχθρούς, να περάσουμε στο δεύτερο κατά σειρά στοιχείο στο οποίο οφείλει το Bulletstorm την εκρηκτική δράση του. Το παιχνίδι μετράει το κάθε frag που διαπράττετε, ανάλογα με τον τρόπο που έγινε. Προσμετράται από το που σημαδέψατε τον αντίπαλο, μέχρι το αν βρισκόταν στον αέρα, έπεφτε στο νερό ή καρφωνόταν σε κάποιο κάκτο. Ο τρόπος που νικάτε τους εχθρούς σας είτε χρησιμοποιώντας το περιβάλλον, είτε το εξαιρετικό σημάδι σας ή ακόμα και συνδυασμό πολλών όπλων και κινήσεων, έχει ιδιαίτερη σημασία για το gameplay.

Καθένας από αυτούς τους τρόπους, που ονομάζονται Skillshots, είναι καταγεγραμμένος στην skillshot database του dropkit menu, και αν τον εκτελέσετε σας δίνει skillshot points (sp), τα οποία χρησιμοποιούνται στην αναβάθμιση των όπλων και την αγορά των πυρομαχικών. Όσο περισσότερο στυλ έχετε στις εκτελέσεις σας και όσο μεγαλύτερο σαματά προξενείτε, τόσο περισσότερα sp θα μαζεύετε. Αυτό σας προτρέπει να αυτοσχεδιάζετε και να σκέφτεστε συνεχώς νέους τρόπους εξολόθρευσης των εχθρών σας.
Πολύ αίμα
Η κλασική τακτική του “σημαδεύω στο κεφάλι ότι πετάγεται στο δρόμο μου”, δεν αποφέρει αρκετούς πόντους και αν επιθυμείτε να δείτε όλα τα όπλα μέχρι το φινάλε, αποφύγετέ τον. Τα ονόματα και η γενικότερη σύλληψη των Skillshot combos, ακολουθούν τη νόρμα των διαλόγων και παρουσιάζονται με ιδιαίτερα χιουμοριστικό στυλ. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα Topless και Mercy. Το πρώτο το πετυχαίνετε όταν κόψετε έναν εχθρό στη μέση με το shotgun και το δεύτερο όταν κάνετε headshot σε έναν εχθρό που μόλις έχετε πυροβολήσει στα....καραμπαλίκια!
Τα διάφορα interactions που σας επιτρέπονται, όπως το να πιείτε από τα διάσπαρτα στις πίστες μπουκάλια ή να καταστρέψετε τα newsbots (Claptrap anyone?) σας παρέχουν επιπλέον sp. Τέλος όσο πιο γρήγορα αντιδράτε σε ορισμένα trigger events (που μοιάζουν και λίγο με quick-time events) θα αντλείτε ακόμα περισσότερα sp. Οι ποσότητες αυτές είναι κάπως μικρές φυσικά, οπότε... stick to the battle αν θέλετε να αναβαθμιστείτε γρήγορα.

Οι αντίπαλοι είναι μέτριας δυσκολίας. Δεν είναι και ξουράφια, αλλά αρκετοί τύποι εχθρών προτιμούν την τακτική της αυθόρμητης εφόρμησης κατά πάνω σας. Η ποικιλία των αντιπάλων δεν περιορίζεται μόνο στην εμφάνιση, όπως θα διαβάσετε παρά κάτω, αλλά και στις ικανότητές τους. Όλοι οι εχθροί σας έχουν κάποια δύναμη και κάποια αδυναμία. Σκοπός σας είναι να αποφύγετε την πρώτη και να εκμεταλλευτείτε την δεύτερη. Ορισμένοι για παράδειγμα είναι ζωσμένοι με εκρηκτικά και κρατάνε μια αλυσίδα παρόμοια με αυτή του Flailgun. Αν τους επιτρέψετε να σας πλησιάσουν πριν τους τινάξετε στον αέρα, σας την φοράνε κυριολεκτικά κολάρο.

Τα bosses, δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη ποικιλία, πέρα από καμιά δυο εξαιρέσεις. Σε αντίθεση με την διαφορετικότητα και την πρωτοτυπία των τελικών αρχηγών του Painkiller, εδώ θα συναντάτε συνεχώς τον ίδιο χοντρό, αρματωμένο μέχρι το λαιμό, τύπο στο ρόλο του mini-boss. Απλά κάθε φορά κρατάει διαφορετικό όπλο και ενίοτε φέρνει και κάποιον δίδυμο ξάδερφο του. Σε δυο περιπτώσεις υπάρχουν κάποια μεγάλα bosses που χρήζουν ιδιαίτερης αντιμετώπισης, την οποία μόλις αντιληφθείτε θα σας φανούν πιο εύκολα από τους χοντρούληδες.
Μιλάμε για απίστευτες τοποθεσίες. Πραγματικά μπράβο στους σχεδιαστές.
Χωρίς να υπάρχει προσπάθεια ξενερώματος/spoiler του φιλοθεάμωνος κοινού, αναφέρω ότι η τελική μάχη δεν ικανοποιεί σε κανένα βαθμό. Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι μεγαλύτερη από τα “σφηνάκια” των τελευταίων ετών, αφού φτάνει αισίως τις 10 ώρες. Ύστερα από όλες αυτές τις μάχες θα περίμενε κάποιος κάποιο συγκλονιστικό φινάλε, κάτι που δε συμβαίνει, παρά τις υπόνοιες για ενδεχόμενη συνέχεια. Αν σας μείνει πάντως η κάψα, δοκιμάστε το Echoes mode, που είναι μικρά κομμάτια του παιχνιδιού δομημένα έτσι, ώστε να κερδίζετε πόντους από την ταχύτητα με την οποία τα ολοκληρώνετε και από την ζημιά που κάνετε. Αυξάνει την αντοχή του παιχνιδιού κατά μερικές ωρίτσες.

Το multiplayer υπάρχει σαν επιλογή, αλλά η εμπειρία μεταφέρει τους παίχτες σε co-op mode, με το competitive option να απουσιάζει παντελώς. Σφάλμα για την περίοδο που διανύουμε, όταν όλα τα άλλα FPSs κινούνται σε αυτούς τους άξονες. Από την άλλη βέβαια ίσως οι προγραμματιστές να αναγνώρισαν εξ αρχής την επερχόμενη ήττα τους σε online επίπεδο (λέγε με Black Ops), που αποφάσισαν να δώσουν περισσότερα στο Campaign. Παρόλα αυτά, θα ήταν πραγματικά διασκεδαστική επιλογή, που δυστυχώς δημιουργεί κάποιο κενό.

Τεχνικά θέματα
Ο συνολικός σχεδιασμός του κόσμου του Bulletstorm αποτελεί ένα συνονθύλευμα Borderlands, Bioshock και Unreal, με μια δόση από το πρόσφατο “κονσολάδικο” Enslaved, σε επίπεδο χρωματικής απόδοσης. Ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι πραγματικά μοναδικός. Προσωπικά έχω να δω τόσο όμορφα επίπεδα σε FPS από το Half-Life 2. Δεν αναφέρομαι σε ποιότητα αποκλειστικά, αλλά σε σύνθεση και σχεδιασμό. Η εικαστική απόδοση και τα μέρη που εκτυλίσσεται η δράση είναι αρκετά πρωτοποριακά και ιδιαίτερα. Η ποικιλία των επιπέδων περιλαμβάνει σπηλιές, φουτουριστικά εμπορικά κέντρα, έρημα τοπία, μέχρι και παραθαλάσσια θέρετρα. Απίστευτα όμορφες τοποθεσίες, με πλούσιους χρωματισμούς και ρεαλιστικές φωτιστικές συνθήκες, που ξεφεύγουν από την κλασσική σκοτεινή ατμόσφαιρα την οποία δημιουργούν οι πιο πρόσφατες χρήσεις της τρίτης κατά σειρά Unreal Engine.

Το μειονέκτημα των όμορφων επιπέδων είναι η περιορισμένη πρόσβαση σε όλα τους τα σημεία. Υπήρχαν αρκετές φορές που ένας εχθρός τινάχτηκε σε μια γωνία, ύστερα από χτύπημα μου, αφήνοντας σε εκείνο το σημείο πυρομαχικά ως drop. Το παιχνίδι όμως, δεν μου επέτρεπε να πλησιάσω για να τα πάρω. Εκνευριστικός περιορισμός που μειώνει το στοιχείο της εξερεύνησης και κατ' επέκταση των ελευθερία κίνησης ου παίχτη. Σε ορισμένα σημεία, τα εξεζητημένα περάσματα και διαδρομές που ακολουθούμε περνώντας από τα επίπεδα, θα μας οδηγήσουν δίπλα σε τεράστια χάσματα, λίμνες ή γκρεμούς. Σε κανένα από αυτά δεν είναι δυνατόν να πέσουμε, έστω κατά λάθος, μειώνοντας τον ρεαλισμό σε μεγάλο βαθμό.

Είναι πραγματικά κρίμα,να υπάρχουν τόσο υπέροχα σχεδιασμένα επίπεδα και εμείς να ακολουθούμε την προκαθορισμένη διαδρομή. Σαν το τρενάκι του τρόμου στο Λούνα Πάρκ, που περνάει δίπλα από τα τέρατα και τα φαντάσματα και δεν μας αφήνει να τα αγγίξουμε. Παράλληλα κάθε φορά που περνάγαμε σε νέο κομμάτι της πίστας εμφανιζόταν ένα αμελητέο, αλλά ευδιάκριτο κόλλημα στη δράση. Έμοιαζε σαν το παιχνίδι να φορτώνει τη συνέχει του επιπέδου, όπως έκαναν πριν από λίγα χρόνια τα MMO's τύπου Lineage. Σφάλμα του beta testing πιθανότατα, που παραβλέφθηκε.

Από πλευράς ήχου, τα πράγματα βρίσκονται σε αρκετά ποιοτικό επίπεδο. Τα εφέ είναι πλούσια και διακρίνονται για την ποικιλία και κυρίως, την έντασή τους. Ταυτόχρονα από τα ηχεία σας θα ξεβράζονται εκρήξεις, πυροβολισμοί, μπινελίκια και interface effects. Πανδαισία ηχητικών χρωματισμών θα καλύπτει τα αυτιά σας. Το voice-over συνδυάζεται υπέροχα με τον κόσμο και τους χαρακτήρες, από ένα αρκετά έμπειρο cast.
Ναι... Είναι όσο μεγάλο φαίνεται...
Όσον αφορά τη μουσική, φαίνεται να επηρεάζεται και αυτή από τις γραφικές ομοιότητες με τα Unreal και το Painkiller, ακολουθώντας τα χνάρια τους. Πέρα από το κεντρικό θέμα που δεσπόζει στο μενού, δεν θα σας μείνει κάποιο άλλο κομμάτι, αλλά η υπόκρουση ταιριάζει γάντι στην ένταση και το ρυθμό της δράσης.

Καταιγίδα από σφαίρες
Το Bulletstorm θα καταφέρει να σας εκπλήξει ευχάριστα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ενθουσιαστείτε με την καταιγιστική του δράση, αν ανήκετε σε παλαίμαχους Shooters. Δεν πρόκειται να αναδειχθεί, ούτε να αναγνωριστεί από βραβεία και κοινό για τρεις λόγους. Καταρχήν, εξαιτίας του περιορισμένου multiplayer, δεύτερον διότι κυκλοφόρησε στην αρχή της χρονιάς και τρίτον διότι κυκλοφόρησε ένα μήνα πριν το Crysis. Αν καταφέρει να ξεπεράσει αυτά τα τρία εμπόδια, θα είναι στα τρια πρώτα FPSs της χρονιάς.

Θετικά
- Ακατάπαυστη δράση. Ο απόλυτος σαματάς
- Το πανέξυπνο σύστημα των combos
- Μοναδικός σχεδιασμός επιπέδων
- Πρωτοφανείς φωτισμοί και χρώματα
- Τα όπλα είναι ένα κι ένα

Αρνητικά
- Ψαλιδισμένο Multiplayer
- Ορισμένα glitches φορτώματος
- Περιορισμοί στην κίνηση του χαρακτήρα
- Απογοητευτικό φινάλε

Βαθμολογία- 8.7
Γραφικά- 9.0
Ήχος- 7.8
Gameplay- 9.0
Σενάριο- 7.2
Αντοχή- 8.1

No comments: