Red Alert 3 Review

Όσο περνάει ο καιρός, παρατηρεί κανείς ότι ελάχιστες είναι οι παλιές καλές εταιρίες που μπορούν ακόμα να σταθούν στα πόδια τους, χωρίς να έχουν πάνω από το κεφάλι τους κάποια μεγάλη παραγωγό (λέγε με Blizzard), ή ακόμα χειρότερα να μην έχουν εξαγοραστεί βρισκόμενες στα όρια χρεοκοπίας. Η Westwood, “μητέρα” των σύγχρονων RTS, ανήκει δυστυχώς στην δεύτερη κατηγορία. Η κληρονομιά που άφησε όμως, πίσω της η θρυλική εταιρία είναι μεγάλη και φτάνουν δυο γράμματα για να μας το τονίσουν και για να υπενθυμίσουν στην EA έναν καλό τρόπο να βγάζει χρήματα χρησιμοποιώντας τρανταχτούς franchise τίτλους.

Το Red Alert ήταν ένας τίτλος που έθεσε τα θεμέλια των RTS, όπως και ολόκληρη η σειρά Command & Conquer. Το θέμα είναι αν το τρίτο μέρος της σειράς είναι άξιος συνεχιστής του ονόματος που φέρει. Αρχικά να αναφέρουμε πως σκοπός της EA δεν είναι το λανσάρισμα ενός πρωτότυπου τίτλου που θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τα strategy games. Αντιθέτως, μάλιστα είναι ξεκάθαρο ότι χρησιμοποιείται μια παλιά συνταγή, με ορισμένες καινοτομίες ως γαρνιτούρες, σερβιρισμένη με έναν πολύ επιδέξιο τρόπο, που μόνο μια πολύ καλή παραγωγή μπορεί να υποστηρίξει.

Ξεκινάμε με λίγη ιστορία, “ελαφρώς” παραποιημένη. Οι Σοβιετικοί βρισκόμενοι σε πολύ δυσχερή κατάσταση από τις επιθέσεις των Συμμάχων, χρησιμοποιούν το κρυφό τους όπλο, μια χρονομηχανή, με την οποία επιστρέφουν στο παρελθόν και εξαφανίζουν τον Άλμπερτ Αϊνστάιν από προσώπου γης. Όταν επιστρέφουν πάλι πίσω, το κατεστημένο έχει αλλάξει και το πάνω χέρι έχουν αυτοί, αφού no Einstein...no E=m*c2...no Atomic Bomb! Το κακό είναι ότι εμφανίζεται μια νέα δύναμη στον ορίζοντα και συγκεκριμένα από ανατολή μεριά. Η Empire of the Rising Sun μπλέκεται στη μάχη και το πάρτι αρχίζει εις τριπλούν.

Έχουμε, λοιπόν, για πρώτη φορά σε Red Alert μια καινούργια παράταξη και έναν πόλεμο που μαίνεται ανάμεσα σε τρεις στρατούς, αλλά και τρεις διαφορετικές campaigns, μια για κάθε παράταξη. Αν αναλύσουμε τις μονάδες κάθε φυλής ξεχωριστά θα χρειαστούμε γύρω στις πέντε παραγράφους, οπότε απλά θα σταθούμε στις βασικότερες διαφορές. Οι Σοβιετικοί, που αποτελούν και σήμα κατατεθέν του τίτλου, βασίζονται πολύ στις ναυτικές μονάδες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα τανκς τους δεν είναι παντοδύναμα. Οι Σύμμαχοι έχουν εκνευριστικά δυνατή αεροπορία από βομβαρδιστικά, μέχρι μαχητικά και οι Ιάπωνες (Empire), θερίζουν την γη με τους Samurai warriors και τα παντοδύναμα ρομπότ τους. Επίσης, οι ήρωες αποτελούν προτέρημα κάθε πλευράς και προνόμιο στο πεδίο της μάχης. Στο gameplay παρατηρείται ένα μικρό πρόβλημα στις μονάδες και στο pathfinding τους, αφου σε καποιες περιπτώσεις θα σας σπασουν τα νεύρα, κυρίως οι πιο αργές εξ αυτών, όπου κάνουν του κεφαλιού τους. Πέρα από τις μονάδες κάθε φυλή έχει διαφορετικό τρόπο κατασκευής κτηρίων και εγκαταστάσεων καλύπτοντας έτσι και τους πιο απαιτητικούς “στρατηγούς”, αφού διαλέγεις και παίρνεις. Έτσι στη Μόσχα χτίζουν το κτήριο σιγά σιγά απευθείας στο χάρτη (αλά Age of Empires), στην Washington (ή Λονδίνο αν προτιμάτε) τα κτήρια “φορτώνουν” στην sidebar και μετά τοποθετούνται στο πεδίο μάχης (κλασσικό C&C), ενώ στο μακρινό Τόκιο αρχικά βγαίνουν μικρά οχήματα, σαν MCV, και στην συνέχεια μεταμορφώνονται σε κτήρια, δίνοντας πλεονέκτημα στην γρήγορη ανάπτυξη της βάσης σε μήκος του χάρτη.

Τα νέα στοιχεία του Red Alert είναι πολλά. Πρώτο και βασικότερο είναι το υδάτινο στοιχείο, που πλέον δεν αποτελεί καταλυτικό παράγοντα στην ανάπτυξη της βάσης ή στην κίνηση των μονάδων, αφού κάθε παράταξη έχει αρκετές αμφίβιες μονάδες (επιτέλους η Tanya κολυμπάει), αλλά και τα κτήρια μπορούν να χτιστούν τόσο στη γη όσο και στο νερό. Δεύτερη προσθήκη είναι η ύπαρξη των Top-Secret weapons, μιας σειράς “βοηθημάτων” που επιτρέπουν στον παίχτη να κατατροπώσει τον αντίπαλό του. Αυτές οι δυνάμεις διαφέρουν στους τρεις στρατούς, και ξεκινάνε σε γενικές γραμμές από απλά σαμποτάζ σε μονάδες, μέχρι ολοκληρωτικές καταστροφές βάσεων, τεράστιες εκρήξεις, ενισχύσεις μονάδων και χρονοδύνες. Για να χρησιμοποιηθούν απαιτείται η περισυλλογή security points, η οποία επιτυγχάνεται με την καταστροφή αντίπαλων μονάδων στο πεδίο της μάχης, στοιχείο που συναντήσαμε και στο LotR: Battle for Middle Earth II. Άλλο ένα στοιχείο που συναντάμε για πρώτη φορά είναι οι ιδιότητες των μονάδων. Κάθε μονάδα λοιπόν έχει διττή φύση, με διαφορετικά προνόμια κάθε φορά, επιτρέποντάς μας να διαλέξουμε, ανάλογα με την στρατηγική που θέλουμε να ακολουθήσουμε. Η τελευταία καινοτομία, είναι και η πιο πολυδιαφημισμένη για το παρόν παιχνίδι και δεν είναι άλλη από το Co-Op. Πρόκειται για ένα στοιχείο που συναντάμε ολοένα και περισσότερο σε action games, αλλά σε strategy πρώτη φορά εφαρμόζεται. Έτσι, δίνεται η δυνατότητα στον παίχτη να καλέσει ένα φιλαράκι του και να βγάλουν το campaign (ή έστω κάποιες αποστολές) παρέα αλληλοβοηθούμενοι και μοιραζόμενοι τα όποια resources. Αν δεν έχετε, βέβαια, δικό σας φιλαράκι, το παιχνίδι αναλαμβάνει να σας ζευγαρώσει, δυστυχώς όμως η διαδικασία είναι χρονοβόρα και πολλές φορές αποτυχημένη. Θετική αίσθηση μου προκάλεσε το γεγονός ότι το παιχνίδι παίζει χωρίς cd, κάτι που προσμετράται ως θετικό όταν μιλάμε για multiplayer, μιας και μπορείτε να το μοιραστείταιμε τον κολλητό σας. Δεν ξέρω αν αποτελεί στοιχείο μόνο της Premium Edition, που διαθέτω, αλλά όπως και να 'χει είναι κάτι που έχουμε να το δούμε από πολύ παλιά.

Μιας και αναφερθήκαμε στο multiplayer να αναφέρουμε, πως όποιο replayability και εθισμό έχει ο τίτλος τον οφείλει σε αυτό ακριβώς τον τομέα. Μόλις ξεμπερδέψετε με τα τρία campigns, και έχετε πλέον μάθει καλά τις μονάδες κάθε παράταξης, θα πέσετε με τα μούτρα στις on-line αντιπαραθέσεις. Σε αντίθεση με το Co-Op, εδώ το αυτόματο matchup γίνεται πολύ γρήγορα, ενώ σας δίνεται η δυνατότητα να “κάνετε παιχνίδι” βάζοντας τις δικές σας παραμέτρους. Πέρα από κάποιες περιπτώσεις που ένιωθες ότι το παιχνίδι κινείται δυο κλικ πιο αργά λόγω lag, δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Τα multiplayer matches, είναι φτιαγμένα για “”ξύλο”, απλά φροντίστε να παίξετε κανένα skirmish πρώτα, γιατί δεν θα προλάβετε να κάνετε “κλικ”, κυρίως οι πιο αρχάριοι παίχτες.

Τα γραφικά του Red Alert 3 είναι αρκετά όμορφα, αλλά χρειάζονται γερό μηχάνημα. Έντονα χρώματα με υψηλό contrast, πολλές σκιές και, ίσως, το πιο ωραίο εφέ νερού σε strategy game, συνθέτουν μια οπτική πανδαισία που ταιριάζει απόλυτα στο στυλ του τίτλου. Η λεπτομέρεια των μονάδων είναι αρκετά ποιοτική με αρκετά εξεζητημένη αισθητική (οι manga Ιάπωνες είναι πολύ μπροστά), αλλά μπορεί να κουράσει ο τρόπος με τον οποίο επιλέγονται οι μονάδες όταν κάνετε roll-over το mouse πάνω τους, καθώς βγάζουν ένα έντονο περίγραμμα που μπορεί να ξενίσει. Ο ήχος τα περιλαμβάνει όλα, με (όπως πάντα) αποκορύφωμα το πολύ καλό voice acting, και τις μονάδες να ανταποκρίνονται στα πρότυπα της χώρας τους (σοβιετικός στρατιώτης με ρώσικη προφορά, σύμμαχος με βαριά βρετανική, κ.ά.). Η μουσική δένεται υπέροχα με τον εκάστοτε χάρτη (όταν φτάσετε στη Μύκονο ή τη Γαλλία θα με θυμηθείτε) και περιλαμβάνει rock και ηλεκτρονικά κομμάτια που κολλάνε στην δράση και τα τεκταινόμενα.

Και φτάνουμε στο σημείο που η EA, έδωσε ρέστα και δεν είναι άλλο από τις cutscenes. Εδώ αντιλαμβανόμαστε το υψηλό επίπεδο παραγωγής του τίτλου, αφού πρόκειται για το ποιοτικότερο κομμάτι συγκριτικά με αντίστοιχα games. Με μια έντονη κλίση προς b-movie, με εξεζητημένες ερμηνείες, αιθέριες παρουσίες (επτά διαφορετικά μοντέλα) και ατάκες που προκαλούν...κοιλόπονο, τα videos που παίζουν μεταξύ των αποστολών αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα. Για την ιστορία, δώστε βάση στην προφορά του Tim Curry των Σοβιετικών, στον τόνο της φωνής του και το “αμερικάνικο” στυλάκι του J.K. Simmons και τα...μάτια της Gemma Atkinson των Συμμάχων.

Ολοκληρώνοντας, πιστεύω ότι όποιος προσεγγίσει το Red Alert 3, πρέπει να το κάνει με την ίδια έλλειψη “σοβαρότητας” που το έχει και το ίδιο παιχνίδι με τον εαυτό του. Το όλο κλίμα που κυριαρχεί, από τα cutscenes μέχρι το ίδιο το gameplay, έχει ως βασικό στόχο την διασκέδαση και το χιούμορ και όχι την παρουσίαση ενός αυστηρά στρατηγικού παιχνιδιού, βαλμένου σε ιστορικά πλαίσια που μορφώνει και εκπαιδεύει. Αυτό δε σημαίνει ότι το στοιχείο της στρατηγικής απουσιάζει. Κάθε άλλο, μάλιστα, η ποικιλία και η ποσότητα των μονάδων είναι τέτοια που επιτρέπει άπειρους συνδυασμούς και πειραματισμούς στο πεδίο της μάχης. Αν λοιπόν, ψάχνετε ένα RTS με μια εύκολη campign που θα σας διασκεδάσει και με multiplayer, που να έχει αντοχή στο χρόνο, τότε βρήκατε αυτό που ζητούσατε. Για τους υπόλοιπους, σε λίγο καιρό κυκλοφορεί το Empire Total War, οπότε ξέρετε τι να κάνετε...

Βαθμολογία - 8/10
Γραφικά - 7/10
Ήχος - 8/10
Gameplay - 8/10
Σενάριο - 7,5/10